Για το μανταρίνι μου!

Είναι ένα μανταρίνι ροδαλό, χαρωπό, μελωμένο με την αγάπη που θέλει να γευτεί. Με δυο ματάκια που λαμπυρίζουν σαν μικρού παιδιού με βλέμμα καρφωμένο σε παιχνίδι στα χέρια μεγάλου που ετοιμάζεται να του το δώσει.

Ένας άνθρωπος ξεχωριστός, πέρασε από τις συμπληγάδες και νίκησε αλλά δεν έμεινε εκεί. Έδωσε όνομα και αιτιολογία στα πάθη της, τα συνέκρινε, αποδέχτηκε και συμπέρανε για να προχωρήσει...

Μα είναι το γλυκό μας μανταρίνι! Κοπελιά να σου πω ένα μυστικό; :) Μία ζωή όταν βλέπω μανταρίνι θα σκέφτομαι εσένα και ότι άλλο είσαι.

Να είσαι πολύχρονη κούκλα! Γερή! Δυνατή! Ευτυχισμένη! Γεμάτη ορμή για το μέλλον μα με μεστό παρόν και πλούσιο παρελθόν. Να σε χαιρόμαστε! Να δεις τον εαυτό σου όπως επιθυμείς! Να βιώσεις όλες σου τις χαρές στον ύψιστο βαθμό. Τα όνειρα να κάνουν σειρά και να σεργιανάνε στην πραγματικότητα σου σαν χορευτές λυρικής στο Μέγαρο! Και συ θεατής, τροβαδούρος, μουσικός και χορευτής! Να εναλλάσσεις πόστα με ανεξάντλητο πόθο και αδηφαγία για το μελαμψό απόγευμα μίας μελαγχολικής Κυριακής και ενός ήλιου που ξεπροβάλλει βασιλιάς μπροστά σου, γονατίζει στα ζητάει όλα και βυθίζεται... Βυθίζεται στον ωκεανό της ψυχής που φλέγεται για την ένταση, τις υποσχέσεις και την νίκη απέναντι στον κάθε φτηνό ή ακριβό θάνατο...


Μανταρίνι μου! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ  Κ Α Λ Α ! ! !
Σε αγαπάμε!