Φίλε Caon,

δεν μπορώ παρά να δείξω το θαυμασμό μου σε ανθρώπους οι οποίοι τον αξίζουν!

Μακάρι, εμείς οι άνθρωποι, να μπορούσαμε να απεγκλωβιστούμε πιο συχνά από τον φόβο της απώλειας εξουσίας.  Να μπορούσαμε να πούμε πιο συχνά το μπράβο... το ευχαριστώ... το συγνώμη!

Τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα!

Να ταν για μας η "παραδοχή" και "αποδοχή" τόσο απλή... όσο το "καλημέρα"!

Αλλά να μου πεις... τώρα πλέον πόσο συχνά ακούς καλημέρα;

Καλημέρα σας λοιπόν κι ας είναι απόγευμα...

Ποτέ δεν είναι αργά...