Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό.
Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.

Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.
Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι' ανθρώπων έργα.

Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.

Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ' ασανσέρ σ' ένα κελί
που ένας το βλέπε το φως γι' ανατολή
κι άλλος για δύση.

Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση.

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Εφευρίσκουμε πάντα ασήμαντες αφορμές μόνο και μόνο για να ντύνουμε περίτεχνα τις διαφορές που έχουμε μεταξύ μας και δεν θέλουμε να λύσουμε. Λες και περπατάμε από αντίθετες κατευθύνσεις και φτάνουμε να συναντιόμαστε σε ένα στενό δρομάκι. Και εκεί υπάρχει ο φόβος του άλλου. Γιατί στο στενό δρομάκι που μπήκαμε μαζί (Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβαν) πρέπει να αποφασίσουμε ποιος θα πρέπει να πεθάνει (Ιησούς ή Βαραβάς) για να περάσει ο άλλος. Πόσο δύσκολο να περπατήσουμε μαζί, να κάνει ο καθένας τα βήματα εκείνα που το πρέπουν για να πλησιάσουμε...Αντίθετα κρατάμε δυο κουβέντες μας βαριές κι ονοματίζουμε και πέντε διαφορές. Αποτέλεσμα; Αποφάσισες (ή μήπως αποφάσισα;) να ζεις (ή να ζω;) χωρίς εμένα (μπορεί κι εσένα)....Τα μάτια αδιόρθωτα, πάντα παρορμητικά, πάντα λαίμαργα και πάντα να βλέπουν διαφορετικά. Κι οι καρδίες; Καλά κρυμμένα μυστικά και θησαυροί...Μα ίσως τελικά να χάσαμαμε τους χάρτες...Καλημέρα σε όλους!