Τα βραδια κοιμαμαι εξω.Πάνω μου ψιχαλιζουν τ΄άστρα.

Ειμαι ήσυχος και σιγουρος-με κείνη την βαθειά βεβεότητα της γης και τ΄ουρανού.
Δεν σκέφτομαι στίχους-είμαι ένας στίχος μέσα στο ποίημα της ανθρωπότητας-νιώθω τούτο τον δεσμό-τον ανασαίνω τον ζω.
Αν γίνει κάποτε στίχος-τόσο το καλλίτερο.
Και θα γίνει.Δεν μπορεί να μη γίνει...

Ενα από τα γραμματα του Γιάννη Ρίτσου προς την Καίτη Δρόσου όταν ήταν εξόριστος στην Λήμνο

Ετος Γιάννη Ριτσου το 2009-Εκατό χρόνια από την γέννησή του.

...για όλους τους επίδοξους ποιητές...