Οι ανθρωποι οσο περναει ο καιρος,συνηθιζουν ο ενας τον αλλον, στην αρχη ενθουσιαζεσαι, εξιδανικευεις και μετα πεφτεις απο τα συννεφα και βλεπεις την αληθεια, φτανεις να μην αντεχεις αυτο που σου αρεσε στην αρχη στον αλλο. Αν μιλαγαμε μεταξυ μας οι ανθρωποι, ολα θα ηταν καλυτερα, πες ομως ποσοι το κανουν; Οι λεξεις βγαινουν δυσκολα και πιο ευκολα βγαινει το: τι να μαγειρεψω αυριο; η αυριο πρεπει να παμε εκει η κατι αλλο καθημερινο.
Εχω πει και σε αλλους και το πιστευω 800%, οτι οι ανθρωποι που μας πληγωνουν, ειναι αυτοι που αγαπαμε και τα εχουμε δωσει ολα γι' αυτους.αφου εχεις δουλεια,βρες φιλαρακια που να σε κανουν ευτυχισμενη, χομπι που να σε χαλαρωνουν και να σε ευχαριστουν και προσπαθησε να βαλεις χρωμα στη ζωη σου. Η ζωη πανω απο ολα ειναι ωραια,μην το ξεχασεις ποτε. Το χθες δεν αλλαζει,το σημερα και το αυριο ναι.
Καλη μου, ολοι χρειαζομαστε να ερωτευτουμε, να αγαπησουμε, ακομη και να νιωσουμε αδυναμοι. Αυτα που αλου δεν τα βρισκουμε μπορει και να τα βρισκουμε στις σχεσεις μας στις οποιες και μπορει να παρουσιαζουμε και εντελως διαφορετικο προσωπο απο οποιο βλεπουν ολοι οι αλλοι. Δεν ειναι κατ' αναγκη το πραγματικο μας προσωπο, μπορει να ειναι απλα μια ακομη πτυχη του ευατου μας.
Το προβλημα σας ειναι απλο. Εσεις μεσα στα δωδεκα αυτα χρονια αλλαξατε στον τροπο που κοιταζετε τα πραγματα, οχι πολυ ισως, αλλα παντως περισσοτερο απο αυτον. Εχετε και αναγκες που μαλλον νιωθετε οτι αυτος δεν καλυπτει πια απολυτα.(Το να τον εχετε πιο πολυ κοντα σας απο οτι αυτος ειναι διατεθειμενος να ειναι για παραδειγμα)
Εγω δεν βλεπω να ειναι διατεθειμενος να αλλαξει για εσας εφοσον δεν τον νοιαζει καν αν θα ειστε κοντα του και δεν ειμαι αισιοδοξος για να σας πω να κανετε συζητηση μαζι του. Τον φανταζομαι δε, σαν πραγματικο βασιλια που ειναι απολυτα κυριαρχος του κοσμου του, απο τις περιγραφες σας, που περιμενει παντα απο εσας να υποχωρησετε.
Ρωτηστε απλα τον ευατο σας αν μπορειτε να συνεχισετε να το κανετε. Νομιζω οτι δεν μπορειτε και εχετε ερθει εδω για επιβεβαιωση, γιατι ταυτοχρονα δεν θελετε να τον αφησετε αλλα και δε μπορειτε και να αντεξετε να ζειτε μαζι του.
Θα υποφερετε παρα πολυ στο να συνηθισετε αλλα μαλλον θα τον αφησετε, ειναι η γνωμη μου. Εκτος και αν ειναι αλλιως και απο θαυμασμο(γιατι ποιος δεν θαυμαζει αυτον που αγαπα) εχετε μεγαλοποιησει τα πραγματα. Οποτε σε εκεινη την περιπτωση συζητηστε μαζι του.
Αυτες ειναι οι αποψεις μου. Ξαναλεω οτι θα πονεσετε πολυ(αλλιως δε θα το κρατουσατε και 12 χρονια ετσι?), οποτε να ειστε σιγουρη οτι θελετε να φυγετε πριν το κανετε.
Μην απολογείσαι σε κανέναν για ότι έχεις και για ότι έχεις πετύχει γιατί ως Παρθένος είμαι σίγουρη ότι το έχεις επιτύχει με σκληρή δουλειά και δεν σου το χάρισε κανείς!!! Σκέφτηκες ποτέ ότι την αλαζονία και την αγέρωχη στάση του την έχει στηρίξει πάνω σου; Για σκέψου το λίγο! Θα βάδιζε χωρίς να νοιάζεται αν είσαι πίσω του αν δεν είχε την ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ότι θα είσαι εκεί; Σκέφτηκες ότι αν χάσει την δύναμη που του δίνεις εσύ θα χάσει τα πάντα; Η δύναμη του Λέοντα πηγάζει από τον άνθρωπο που τον θαυμάζει σαν θεό!!! Να είσια σίγουρη γι αυτό! Σ' αυτά που γράφεις βλέπω τον ευατό μου ένα χρόνο πριν, όταν έβλεπα τί έπρεπε να γίνει αλλά δεν είχα το θάρρος να το αποφασίσω! Κάνε το καλύτερο για σένα! Δεν θα το κάνει κανένας άλλος! Διεκδίκησε αυτό που θέλεις για να είσαι καλά.
Δυστυχώς εμείς οι Παρθένοι βάζουμε όλους τους άλλους πάνω από τον εαυτό μας, τον σύντροφο τους γονείς τους φιλους ... Δεν ξέρω αν είναι θέμα χαρακτήρα ή το γεγονός ότι έχουμε ανάγκη να μας αγαπούν και νομίζουμε ότι είναι ο μόνος τρόπος να το πετύχουμε .... αυτό το ξέρει ο καθένας για τον εαyτό του ....
και κάτι τελευταίο.... είμαι σίγουρη ότι μέσα σου ξέρεις τί πρέπει να κάνεις... πίστεψε σε αυτό που σου λέει η διάισθηση σου .... όλα στην ζωή μας γίνονται για το καλό μας .... ακόμα και όταν δεν το βλέπουμε αμέσως...
Σας ευχαριστώ όλους
Εχω πει και σε αλλους και το πιστευω 800%, οτι οι ανθρωποι που μας πληγωνουν, ειναι αυτοι που αγαπαμε και τα εχουμε δωσει ολα γι' αυτους.αφου εχεις δουλεια,βρες φιλαρακια που να σε κανουν ευτυχισμενη, χομπι που να σε χαλαρωνουν και να σε ευχαριστουν και προσπαθησε να βαλεις χρωμα στη ζωη σου. Η ζωη πανω απο ολα ειναι ωραια,μην το ξεχασεις ποτε. Το χθες δεν αλλαζει,το σημερα και το αυριο ναι.
Το προβλημα σας ειναι απλο. Εσεις μεσα στα δωδεκα αυτα χρονια αλλαξατε στον τροπο που κοιταζετε τα πραγματα, οχι πολυ ισως, αλλα παντως περισσοτερο απο αυτον. Εχετε και αναγκες που μαλλον νιωθετε οτι αυτος δεν καλυπτει πια απολυτα.(Το να τον εχετε πιο πολυ κοντα σας απο οτι αυτος ειναι διατεθειμενος να ειναι για παραδειγμα)
Εγω δεν βλεπω να ειναι διατεθειμενος να αλλαξει για εσας εφοσον δεν τον νοιαζει καν αν θα ειστε κοντα του και δεν ειμαι αισιοδοξος για να σας πω να κανετε συζητηση μαζι του. Τον φανταζομαι δε, σαν πραγματικο βασιλια που ειναι απολυτα κυριαρχος του κοσμου του, απο τις περιγραφες σας, που περιμενει παντα απο εσας να υποχωρησετε.
Ρωτηστε απλα τον ευατο σας αν μπορειτε να συνεχισετε να το κανετε. Νομιζω οτι δεν μπορειτε και εχετε ερθει εδω για επιβεβαιωση, γιατι ταυτοχρονα δεν θελετε να τον αφησετε αλλα και δε μπορειτε και να αντεξετε να ζειτε μαζι του.
Θα υποφερετε παρα πολυ στο να συνηθισετε αλλα μαλλον θα τον αφησετε, ειναι η γνωμη μου. Εκτος και αν ειναι αλλιως και απο θαυμασμο(γιατι ποιος δεν θαυμαζει αυτον που αγαπα) εχετε μεγαλοποιησει τα πραγματα. Οποτε σε εκεινη την περιπτωση συζητηστε μαζι του.
Αυτες ειναι οι αποψεις μου. Ξαναλεω οτι θα πονεσετε πολυ(αλλιως δε θα το κρατουσατε και 12 χρονια ετσι?), οποτε να ειστε σιγουρη οτι θελετε να φυγετε πριν το κανετε.
Δυστυχώς εμείς οι Παρθένοι βάζουμε όλους τους άλλους πάνω από τον εαυτό μας, τον σύντροφο τους γονείς τους φιλους ... Δεν ξέρω αν είναι θέμα χαρακτήρα ή το γεγονός ότι έχουμε ανάγκη να μας αγαπούν και νομίζουμε ότι είναι ο μόνος τρόπος να το πετύχουμε .... αυτό το ξέρει ο καθένας για τον εαyτό του ....