Καλησπέρα σε όλους! Αν και παρακολουθώ σχεδόν 2 χρόνια το site, σήμερα τπ πρωί αποφάσισα και έγινα μέλος του. Πρίν ξεκινήσω να γράψω, διάβασα τις σκέψεις σας, τα σχόλιά σας και πήρα θάρρος να το κάνω..
Ειμαι ένας Παρθένος με ωροσκόπο Σκορπιό, που εδώ και 5 χρόνια ( απο τα 9 συνολικά ) παλέυω να έχω τη σχέση μου με εκείνον(Ταύρος) που έχω δώσει τα πάντα!  Καταλαβαίνω την κάθε λέξη που περιγράφει το μέλος molinari. Η διάθεση μου, η απόδοσή μου στην δουλειά, η συμπεριφορά στους φίλους στους γονείς μου εξαρτόνται απο το πως μου έχει μιλήσει, πως με έχει κοιτάξει, τι έχει πει και με πιο τρόπο...Πολλές φορές σκέφτομαι πως με ανέχονται! τώρα εδώ και 2 μήνες δεν είμαστε μαζί...
Δεν το θέλω, όμως δεν μπορώ τις αλλαγές που λένε ότι θα περάσουμε. Τις φοβάμαι!
Νιώθουν έτσι και άλλοι Παρθένοι ετσι ή μόνο εγώ? Ας μου πει κάποια πως θα ένιωθε όταν την κρίνουν αν είναι άξια για σύντροφος,( και εννοώ τους γονείς του) γιατί της διέγνωσαν MS και απο τότε εχουν βαλθεί με όσες δυνάμεις έχουν να μπούν αναμέσά ατους 2. Σχεδόν όλοι μου λένε να φύγω μακριά....γιατι τα καλύτερα έρχονται.... εγω όμως γιατι δεν το βλέπω αυτό? Νιώθω να με χτυπούν απο παντου....
Υγεια, επαγγελματικά, η σχέση και η αβεβαιότητα της... τι να περιμένω άλλο να συμβεί...
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω απο όλες τις σκέψεις που βαραίνουν την ψυχή μου.. ζητώ συγνώμη ίσως για την μη συνοχή της ιστορίας. σας ευχαριστώ που με "ακούσατε". Καλό βράδυ σε όλους σας.