Πότε ξανά εγώ ευθεία;

Καμπύλες αυτοί  που κάποτε μέτραγαν

Καλύπτουν την καμπούρα τους με στίξεις

Επιτρέποντας δυαδικές επιλύσεις

Η φυγή μου θα είναι λευκή κιμωλία σε άσφαλτο

Θα χαθεί όπως και η θύμησή μου

Κύκλοι ομόκεντροι πια δεν θα τέμνονται

Σβήνοντας το σημείο στη μέση τους

Ο δικός μου διαβήτης ματώνει

Ο δικός σου χάρακας τρέμει

Γραφικές παραστάσεις αμήχανων φίλων

Ελλειπτικές τροχιές ανώριμων υπανθρώπων

Λύνω την εξίσωση απ' την αρχή

Ελπίζοντας σε θετικό αποτέλεσμα

Μη με αδειάσεις σαν άνθρωπο σου είπα

Η κοροϊδία της νοημοσύνης για τι μετρά;