Το θέμα δεν είναι πάντοτε τι κανεις αλλα και πως το κάνεις.
Βασικά ένα λάθος που κάνουμε όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως ζωδίων...
Κρατάμε μέσα μας πολλά πράγματα, φοβόμαστε να τα εξωτερικέυσουμε, κάποιες φορές τα δείχνουμε γενικα και αόριστα, είτε απο φόβο μην χάσουμε το image μας, είτε επειδή θεωρούμε ότι οι άλλοι θα τα καταλάβουν και χωρίς να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι...
Παίζει να γίνει και αυτό. Το πιο πιθανό όμως είναι ότι οι άλλοι απλώς θα πάρουν μια ερμηνεία των θεμάτων που έχουμε που αρμόζει στα δικά τους θέλω, πιστεύω, πράττω. "Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια" λένε, αλλά στην ουσία, αυτό κάνουμε όλοι. Γιατί συνήθως αυτό μπορούμε να κάνουμε.
Εγώ δεν είμαι εσύ. Αν έχουμε περάσει κοινά βιώματα, μιλάμε πολύ και μου έχεις πει κάποιες ανησυχίες σου και σε ζω, άρα ξέρω τις συνήθειες σου σε κάποιο ποσοστό, θα μπορώ να σε καταλάβω κάπου. Κανονικά όμως το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα μπορώ.
Απο την άλλη ο άνθρωπος δεν είναι εξωφρενικά εκφραστικό όν, παρότι έχει αυτη τη δυνατότητα. Υπάρχουν μύχιες σκέψεις, κρυμμένες στα σκοτάδια του μυαλού που ο μέσος άνθρωπος δεν πάει γιατι φοβάται. Χρειάζεται εξοντωτική αυτοανάλυση για να μάθεις να πας και εκει και να λες αυτά που σκέφτεσαι, παρόλες τις αντιδράσεις που θα είναι συνήθως αρνητικές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γιατι οι άνθρωποι δεν είναι μαθημένοι να δέχονται κάτι που τους ξεβολέυει η τους προξενει αμηχανία.
Έπειτα άλλους τους συμπαθούμε, τους αγαπάμε, τους νοιαζόμαστε, δεν θέλουμε να τους κακοκαρδίσουμε και επιλέγουμε να βάλουμε σκεψεις και συναισθήματα σε ένα τσουβάλι. Ομως σε επαναλαμβανόμενες καταστάσεις, αυτό το τσουβάλι είναι σαν μια χύτρα παλαιάς τεχνολογίας. Αν αφήσεις λίγο ατμό σε ελεγχόμενα διαστήματα είσαι εντάξει. Και νομίζω ότι και το σέβονται οι άλλοι, να ξέρουν που πατάνε.
Αν αφήσεις μέσα σου να βράζει όλος ο ατμός όμως κάποια στιγμή η χύτρα θα σκάσει και θα σου φταίνε τα πάντα και δυστυχώς και άτομα μη άμεσα εμπλεκόμενα στα θέματα σου. Δε θα βρισκεις πουθενά ησυχία και το ξέσπασμα σου θα είναι ίσως υπερβολικό γιατι ο άλλος δεν περιμένει να βγάλεις τα πάντα μέσα σε μια στιγμή, αλλα και εκφραστικά όταν πνιγόμαστε, δεν μπορούμε να μεταδώσουμε σωστά τα μηνύματα που θέλουμε. Αυτό που επιδιώκουμε είναι να φύγει η ένταση που μας σκαει εκεινη την περίοδο.
Και έτσι σε χαρακτηρίζουν ιδιότροπο και υπερβολικό. Και κατά την κοσμοαντίληψη τους, πιθανώς και να είσαι. Γιατί αυτοί μπορεί να ξεσπάνε άμεσα και κατευθείαν και να θεωρούν ότι όλοι θα έπρεπε να κανουν έτσι και δεν είναι πρόβλημα τους που δεν το κάνουν. Οταν είναι νωπό κάτι υπάρχει και καλύτερη δυνατότητα να μεταδώσεις πιο άμεσα το μήνυμα.
ΚΑι εγω περίπου έτσι λειτουργώ, κρατάω πράγματα και μετά τρελαινομαι και δεν ξέρω τι μου γίνεται και άντε να βρεις άκρη. Χανεις και τα δίκια που σίγφουρα έχεις γιατι οι πραγματικά τρελοί είναι στα τρελάδικα και φυσικά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παραδεχτεί ότι έχει και ο ίδιος άδικο.
Πάντα πρέπει να φταίνε βασικά οι άλλοι Δεν είναι όμως έτσι και αν σκεφτείς, πιστεύω να καταλήξεις σε παρόμοια συμπεράσματα.
Εγώ έχω ακριβώς το αντίθετο πρόβλημα.
Μιλάω συνεχώς για το τι μου αρέσει και δεν μου αρέσει.
Για αυτό και νομίζουν ότι είμαι η δυνατή της οικογένειας.
Δίνω , δίνω, δίνω και νομίζουν ότι έχω συνεχώς περισεύματα.
Θα συμφωνήσω με τον φίλο flamescreen73 σε όλα τα σημεία. Προσθέτω όμως, πως πέρα απ'το τί κάνεις και πώς το κάνεις, μεγάλη σημασία έχει και το γιατί το κάνεις. Ο λόγος που συνήθως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι φταίνε οι άλλοι, είναι γιατί είτε δεν μπορούμε-δεν είμαστε έτοιμοι, είτε δεν θέλουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με τα αληθινά κίνητρα των πράξεων μας. Κι αυτό κολλάει με την εξοντωτική αυτοανάλυση που συνήθως αποφεύγουμε να κάνουμε.
Πάντως, σε μία ζωή η ψυχή ενός οποιουδήποτε ανθρώπου, όχι μόνο ενός παρθένου, μπορεί να πεθάνει και ν'αναγεννηθεί πολλές φορές.
Αλλά με ωροσκόπο σκορπιό, τί περίμενες να σου πω?
Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ,ΓΕΝΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΞΕΡΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ,ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙ'ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. ΞΕΡΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ. ΞΕΡΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ.ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ.ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ,ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ Μ'ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΚΟΡΟΪΔΑ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΛΑΨΟΥΝ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Χμ, τότε πάλι πρόβλημα επικοινωνιας έχεις.
Αφου μιλας συνέχεια για το τι θελεις και τι όχι θα πει ότι ξεκαθαρισες ότι δεν έχεις άλλα αποθέματα για να δώσεις. Σίγουρα έγινε κάτι τέτοιο, ή κατα την προσωπική σου άποψη?
"Νομίζω", σημαίνω πολύ απλά "δεν ξέρω". Αφου είσαι όμως ξεκάθαρη, πως μπορει να νομίζει κάποιος κάτι και όχι να το ξέρει? Είναι όλοι στην οικογένεια σου εκμεταλευτές? Και άνθρωποι που δεν υπολογίζουν τη γνώμη σου, δεν της δίνουν σημασία?
Και αντίστροφα, εσύ ξεχωρίζεις απο την οικογένεια σου, είσαι ανώτερη απο τους άλλους? Άρα και πιο δυνατή? Και δίνεις αλλα ξαφνικά αποφασίζεις να σταματήσεις τα πάντα, για ποιον λόγο όμως? Είναι κακοί στην οικογένεια σου, δεν αξίζουν να λέγονται αίμα σου? Με αυτούς δεν μεγάλωσες, δεν σε βοήθησαν ποτέ στις δυσκολίες που πέρασες?
Λες "Και όταν έρθει να πεις ΒΟΗΘΕΙΑ , ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ", ομως πιο πρίν έχεις πει "μια ζωη καταπίεση". Ομως είσαι και ξεκάθαρη, μιλάς για αυτά που θέλεις. Το να ζεις μια ζωη καταπίεσης σημαινει ότι συνέχεια σε αυτό το σημειο πνιγμου είσαι. Μηπως τα λες όπως θα ήθελες να τα ακούσεις εσύ, με την ηρεμία και την αποφυγη αιχμων ενος Παρθένου, ετσι ωστε ο άλλος δεν μπορεί να τα καταλάβει?
Ο μόνος τρόπος για να είσαι σιγουρος ότι ο άλλος καταλαβαίνει αυτό που ήθελες να πεις είναι να θεωρεις ότι απευθύνεσαι σε βλάκες και να απλοποιείς αντιστοίχως τα πραγματα. Η να του τα λες όπως θελει να τα ακουσει σε περιπτωση που τον ξερεις πολύ καλα(αλλα δνε θεωρεω οτι μαθαινεις τόσο καλά κάποιον οπότε καλύτερα να καταφευγεις στην άλλη περίπτωση).
Μπορείς βέβαι και να πεις το άλλο "εγω τα είπα όπως μπορούσα καλύτερα, ας πρόσεχαν αυτοί και να έρχονταν στο δικό μου επίπεδο σκέψης να τα καταλάβουν σωστα και στην ώρα τους". Ομως δεν είναι το ίδιο αν και σίγουρα μπορεις να το πεις και αυτό σαν άνθρωπος. Θεμα προσδοκιων καθαρα. Και πρεπει να βαζεις στο μυαλό σου και ότι ο απεναντι σου μπορει να έχει τα δικά του που του μπερδευουν τις σκέψεις.
Ερχεσαι εσυ σε μια τετοια στιγμη και του πιπιλάς το μυαλό. Θελει κατα βάθος να πάρει ενα ξύλο και να αρχισει να σε βαράει που δεν κάθεσαι να ακούσεις ποτε τα δικά του(και ισως και να τον επικρίνεις κάποιες φορες για αυτα). Αλλα σε ακούει, γιατι πρέπει, και σου χαμογελαει γιατι σε αγαπάει.
Δεν μπορει να κάνει κάτι άλλο εκεινη τη στιγμη παρότι και τα δικα σου προβλήματα μπορει να του θυμιζουν και να επιτεινουν τα δικά του(στο μυαλό του)
Και έχουμε και μια τάση να θεωρουμε οτι στα δικά μας προβήματα καταστρεφεται ο κόσμος, αλλα των άλλων είναι επιλύσιμα αν προσπαθησουν αρκετα και απλα δεν προσπαθουν αρκετα - προφανως και εσυ δεχτηκες απο τους δικους σου τετοια μεταχειριση απο όσα λες.
Αφου είναι δικά σου άτομα, μηπως η λύση δεν είναι το να κόψεις το θηλασμο στα μωρά τελειως, αλλα να τα ταιζεις πια με μετρο και να κανεις απόλυτα ξεκαθαρο οτι αυτό μπορεις?
Πηγαίνοντας απο το ένα άκρο στο άλλο δεν είναι πάντα σωστό ότι κάνεις το καλύτερο που θα μπορούσες. Σιγουρα χρειάζεται να σπάσεις αβγα για να κάνεις μια ομελέτα. Δεν χρειαζεται όμως και να αλλαξεις πάντα κουζίνα και τηγάνι μαζί.
Πως βλέπεις τα πράγματα όμως. Και πως είσαι ευχαριστημενη σαν άνθρωπος, κυριως. Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειο όν. Και σιγουρα η συμπεριφορά μας δεν μπορει να είναι τέλεια, μπορεί απλά να είναι αυτό που μπορούμε σε κάθε δεδομένη στιγμή. Κανεις δεν θα σε κατηγορήσει απο μέσα του όπως και να πράξεις. Υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση απο ότι πιστεύουμε σε κάθε άνθρωπο. Το απέξω, είναι και για το θεαθήναι πολλές φορές, προκύπτει και απο εξωτερικευμενο πόνο που μπορει να εκδηλωθει και σαν οργή ακόμη, αλλα με πολλούς τρόπους.
Το θέμα είναι να είσαι ήρεμη, πάντα και πάνω απο όλα. Χαίρομαι αν μπορείς να το βρεις τώρα, κάθε άνθρωπος το αξίζει.
Soulaki λαθος λοιπόν αυτο των Παρθένων - και άλλων απο εμας γιατι δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μόνον των Παρθενων(η ισως παιζουν ρολο οι πλανητες σε μενα η Σεληνη μου).
Δίνοντας απο πρίν, χωρις ο άλλος να σου το ζητήσει, μπορεις να ξερεις ακριβως τι θέλει? Εφόσον δεν είναι εσύ? πιο πιθανό δεν είναι να δώσεις αυτό που θα ήθελες να δωσουν σε εσένα?
Δεν είναι μεγαλοψυχια αυτό αν και είναι και αγαπη γιατι ποτε δεν δινεις αν δεν έχεις και αγαπη. Είναι ωραιοποίηση προσωπικού χαρακτηριστικού. Οταν ο άλλος δεν σου δώσει, χτύπα τον στο δοξα πατρι στο μέλλον αφου έχεις την εμπειρία για το τι θες. Δεν έχει σημασια αν είναι επιτρεπτο η όχι, αφου το χρειάζεσαι.
έπεσες σε εγωιστικό άτομο οπουδήποτε? Καντου το γνωστο, πιθανον θα το παραδεχτει και το ιδιο και θα προσπαθησει να δικαιολογηθει με μπουρδες(γιατι μπουρδες ειναι οι δικαιολογιες οταν προσπαθεις να καλυψεις τον εγωισμο σου). Δωστου απο το φαρμακο του λοιπον. Δεν σου δινει, δεν του δινεις.
Αφου έμαθες το μαθημα σου. Και ασε τους αλλους που λενε ότι αγάπη είναι να δενεις χωρις να χρειαζεται να παρεις, να κουρευονται. Γιατι? Αυτό το λένε δυο κατηγορίες ανθρωπων και μια υποκατηγορια. Αυτοι που είναι εγωιστες και ετσι τους βολευει(και μπορει και να δινουν οποτε ετσι αισθάνονται αλλα σε οποιαδηποτε σχεση δεν εισαι ατομο αλλα ζευγαρι και πρεπει παντα να κοιτας και τον αλλο, να δινεις και οταν δε σου φτυανουν μονο για σενα γιατι και ο αλλος εχει αναγκες)
Επίσης αυτοι που δεν εχουν παρει το μαθημα τους και πανε με το σταυρο στο χερι. Και επισης μια υποκατηγορια αυτων, που σταθηκαν ευνοημενοι απο συγκυριες και βρεθηκαν με ατομα παρόμοιας αντιληψης, οπότε όλα καλά.
Δεν αρκουν όμως αυτα για να σε κανουν απο παιδι των λουλουδιων, εμπρηστη τρομοκρατη θελω να πιστευω. Χρειάζεται όμως να σκέφτεσαι πολύ και για καιρο κάποια πράγματα, ισως και για χρόνια. Και δεν επιτρεπουμε συνηθως στον ευατο μας την πολυτελεια του χρονου.
flamescreen73.
νομίζω ότι έχεις χάσει λίγο το θέμα.
εγώ μιλάω για καθημερινά μικρά πραγματάκια. ένα ωραίο πιάτο
ζεστό φαγητό όταν ο άλλος έρχεται κουρασμένος από την δουλειά π.χ.
"τωρα πια....
εγώ ποτέ δεν τους άφησα μόνους όταν πονούσαν"
Θεμα εκδικησης καθαρα λοιπον. "Α, έτσι μου είσαι? Πάρε να μάθεις τώρα!"
Και αυτο ανθρώπινη αντίδραση είναι.
Λοιπόν. Ολοκάθαρο ότι πονάς πολύ. Και για τις ίδιες τις αντιδράσεις σου ακόμη. Θεωρεις οτι σε πιεσαν σε κάτι που πραγματικά δεν ήθελες. Αυτό που θέλεις και τώρα ακόμη όμως είναι να παραδεχτούν αυτά που θεωρείς ως λάθη και να σε καταλάβουν ακομη και τώρα και να τους πεις
"ναι ρε μαγκες αλλα όλα αυτά έπρεπε να εχουν γινει πριν, αντε γεια τώρα"
Θελεις να τους συμπεριφερθεις όπως σου συμπεριφερθηκαν(η όπως νομιζεις/εξελαβες οτι σου συμπεριφερθηκαν). Για να έχεις τέλειο closure.
Λοιπόν, πα'ιρνοντας κάποιες αποφάσεις το παν είναι το τι κάνεις σε βαθος χρόνου. Το να σκεφτεις τι κανεις και να μπορεις να κατσεις σε αυτο οπως έχει. Οταν κλεινεις ένα βιβλιο να παει στη βιβλιοθηκη και όχι για ξανανοιγμα γιατι αποκτα ο άλλος πλεονεκτημα και έλεγχο πάνω σου που δεν θέλεις. Και μη τυχον και σκεφτει ότι ήσουν εσυ άδικος απεναντι του, γιατι θα ξαναφτάσερις πάλι στο ίδιο σημειο που ήσουν πριν, αλλα ίσως λίγο χειρότερα.
Είσαι παρθένος στον Ηλιο αρα θα έχεις και σταθερότητα. Σου εύχομαι να μην έχεις και πλανήτες σε καιρια σημεια σε Ιχθυς η Διδύμους. Γιατι τότε το μαχαίρι που χρησιμοποιεις θα κόψει εσένα στο τέλος.
Μόνοι πάντα είμαστε, μόνο όταν γίνουμε ένα με τον αλλο δεν είμαστε πια μόνοι και για αυτό πολλοι το ζητούμε απεγνωσμενα αυτο(αλλα δεν το κάνουμε πράξη γινομενοι εγωιστες, αυτο βοηθαει μόνο απεναντι σε εγωιστικα ατομα. Το θεμα αν δεν σταθεις ευνοημενος ειναι να αφησεις πορτα καπου για να ενωθεις πραγματικα με καποιον στο μελλον, όχι ακρριτα και χωρις σκεψη, ουτε και για να καλυψεις την καποιες φορες αφόρητη μοναξια σου).
Αφου είσαι μόνη ευκαιρία να ψαξεις να βρεις αυτο που θα σε γεμίζει και πάλι πάντως. Δυσάρεστη η μοναξια όσο να πεις, οτι και να λεει ο Παριος.
flamescreen73
και για να μην κακοχαρακτηρίσεις θα σου πω με λίγο το story.
πάντα μου άρεσε να φροντίζω τους ανθρώπους μου. Είμαι 40 ετών,
παντρεμένη με ένα παιδί , και πολλά οικονομικά προβλήματα λόγω της κρίσης.
όταν μαγειρεύω για την οικογένεια μου σχεδόν πάντα υπάρχει και ένα
πιάτο για την οικογένεια της αδελφής μου .
πάντα υπήρχε χαρτζιλίκι για τα παιδιά της (που τώρα έιναι οι καλύτερες μου φίλες).
όταν επισκεπτόμουν την μητέρα μου δεν ήμουν ποτέ με άδεια χέρια.
όποιος είναι άρρωστος στην οικογένεια ή όποιος΄παντρεύεται, ή περνάει
στο πανεπι΄στήμιο η ότι άλλο χαρούμενο εγώ πάντα τρεχω.
ο πατέρας μου με alzheimer 6 χρόνια σε κατάκλυση δέν έλειψε ημέρα
που δεν πήγα να βοήθήσω είτε εγώ είτε να τρέχω στους γιατρούς είτε να κοιμάμαι με τη μητερά μου για να μη φοβάται.
όλα αυτά ενω΄δουλεύω καθε μέρα 09.00 το πρωί με 18,00 το απόγευμα
χωρίς διάλειμμα. και με ένα παιδί 11 ετών.
ο μπαμπάς μου πεθανε τον Ιούλιο και τώρα που δεν έχώ αυτή την φροντίδα ζήτησα λίγο βοήθεια από τον χρόνο τους , να προσέχουν λίγο
το παιδί μου, να μου μαγειρέψουν ενα πιάτο φαγητό έτσι ώστε να
συγκεντρωθώ στην δουλεία μου και δεν καταλήξω φυλακή..
αλλά από αυτούς πήρα μόνο κατηγορίες και βασικά δεν μπορούν να
με βοηθήσουν γιατί δεν έχουν χρόνο....
Καθενας βλέπει αλλιως τα πράγματα Soulaki. Μιλαω γενικα δεν ξερω την περιπτωση σου.
Ο πατερας μου, κλασσικός Αιγόκερως, στραμμενος πολύ στο υλικο πεδιο, εβλεπε ότι στεναχωριομουν καποιες φορες και απο δικα του λάθη, αλλα δεν μπορούσε να το εκφρασει οπως θα ηθελε. Με πηγαινε για φαγητο, η με κερνουσε ενα παγωτο και νομιζε οτι έτσι ξεμπερδεψε με ενα πληγωμενο η και δαρμενο παιδι, θπερσυναισθηματικο.
Τον καταλαβαινα, τον συγχωρουσα μεν, αλλα μονο επειδη εβλεπα ότι δεν μπορουσε να εξωτερικευσει αυτο που είχε μεσα του και τον απασχολουσε πολύ το γηινο σε αντιπαραθεση με μενα.
Οχι το ζεστο φαι, το στρωμενο κρεββατι, το πλυσιμο των ρουχων δεν ειναι αγαπη και ενδιαφερον στην οικογενεια καλή μου. Μπορουν να γινονται ΚΑΙ απο ενδιαφερον και αγαπη. Μπορει να γινονται και απο αγγαρεια, τυπικα γιατι καποιος πρεπει να το κανει.
Κανεις δεν μπορει να σε υποχρεωσει για τα υλικα. Τα άυλα είναι αυτα που χρειαζομαστε πανω απο όλα, αυτο που εκφραζει στο πνευματικο επιπεδο μια ζεστη αγγαλια, μια γλυκεια κουβέντα, το να μοιράζεσαι με την οικογενεια η το συντροφο σου τα προβληματα σου, η απλα το να κανεις σαν οικογενεια η σαν ζευγαρι μαζι πραγματα που να χαιρεστε να κανετε μαζι.
Ελπιζω ότι το πρόβλημα δεν είναι ο καταμερισμος των δουλειων στο σπίτι η κατι τέτοιο, η τα χρήματα(πχ να δανειζεις σε καποιον δικο σου). Εχεις την επιλογή να μην τα κανεις αυτα δεν σε ζορίζει κανεις και παντα υπαρχουν εναλλακτικες.
Soulaki λοιπον αφου αυτα είναι όντως το προβλημα σου δεν τίθεται ζητημα.
Παντα ετσι και αλλιως πρέπει να κανεις αυτο που νιωθεις. Εμενα δεν με απασχολει η υλη, η υλη ειναι επακόλουθο του πνευματος. Ερχεται εκει που υπάρχει αγάπη και ενδιαφερον(με προυποθεση οτι υπάρχει διαθεσιμη υλη φυσικα). Δεν μπορεις να επικεντρωθεις σε αυτα αμελωντας τα ουσιαστικα.
Για σενα είναι μεν σημαντικο, και σιγουρα είναι, αλλα υπάρχουν και τα πνευματικα πράγματα. Συγκεντρωσου σε αυτα για αλλαγη και πιστευω οτι θα τα πας καλύτερα, αφου τα γηινα τα ξερεις καλά, δεν εχεις αναγκη να τα καλυψεις.
το να σε πονάει ο άλλος και να σε σκέπτεται
και να δίνει λίγο από τα υλικά (όπως ο προσωπικός του χρόνος)
και μόνο αυτή η σκέψη σε γλυκαίνει
και σε κάνει να προσπαθείς και να προχωράς.
και όλα αυτά που σου λέω ότι στερούμαι
είναι όντως μονο τα πνευματικά
Πασχουμε και απο συγχρονισμο γαμωτο. LOL!
Λοιπόν χρόνος δεν είναι αυλο επειδη δεν πιάνεται, στη συγκεκριμμενη οπτικη που χρησιμοποιησα. Εννοω τα συναισθήματα τις σκεψεις πράγματα μη μετρήσιμα. Ο χρόνος καταμετράται και περιορίζεται σε ενα κουτι(ρολοι) η μια φωτογραφια. κατ'επεκταση ειναι ουσιαστικα απτος, απλα όχι στη συνεχόμενη ροη του.
Η υλη και ο χρονος ο ιδιος ερχεται και παρερχεται. Στο μυαλό σου δεν έχεις το ότι κάποτε ήταν 10 Δεκεμβριου 2004, αλλα τι εκανες τοτε με ποιον, για ποιο λόγο, συναισθήματα, αναμνησεις που αξιζουν η δεν αξιζυον να εχουν χωρο στο μυαλο σου.
Εαν εχεις ασφαλιση το Κρατος σου παρεχει διαφορα. Δεν σου παρεχει όμως ούτε αγάπη, ουτε τρυφερότητα ουτε σου μαλακωνει την καρδια. Για αυτό υπάρχουμε οι άνθρωποι. μην τα κλαις τα υλικα και τον χρόνο. Οτι έγινε έγινε, αποκομισες εμπειριες ετσι και αλλιως και αφου εν τέλει μπορεσες και εριξες μαυρη πετρα πισω σου μπορεις να πας μονο μπροστα.
Δεν χαθηκε ο κοσμος, την προσωπικη σου υγεια προσεξε και άστα άλλα και το παιδι σου αν εχεις(μοιαζεις με μια γνωστη μου περιπτωση).
Σου ευχομαι καθε ευτυχια στη συνεχεια.
ποσες φορές
Βασικά ένα λάθος που κάνουμε όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως ζωδίων...
Κρατάμε μέσα μας πολλά πράγματα, φοβόμαστε να τα εξωτερικέυσουμε, κάποιες φορές τα δείχνουμε γενικα και αόριστα, είτε απο φόβο μην χάσουμε το image μας, είτε επειδή θεωρούμε ότι οι άλλοι θα τα καταλάβουν και χωρίς να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι...
Παίζει να γίνει και αυτό. Το πιο πιθανό όμως είναι ότι οι άλλοι απλώς θα πάρουν μια ερμηνεία των θεμάτων που έχουμε που αρμόζει στα δικά τους θέλω, πιστεύω, πράττω. "Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια" λένε, αλλά στην ουσία, αυτό κάνουμε όλοι. Γιατί συνήθως αυτό μπορούμε να κάνουμε.
Εγώ δεν είμαι εσύ. Αν έχουμε περάσει κοινά βιώματα, μιλάμε πολύ και μου έχεις πει κάποιες ανησυχίες σου και σε ζω, άρα ξέρω τις συνήθειες σου σε κάποιο ποσοστό, θα μπορώ να σε καταλάβω κάπου. Κανονικά όμως το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα μπορώ.
Απο την άλλη ο άνθρωπος δεν είναι εξωφρενικά εκφραστικό όν, παρότι έχει αυτη τη δυνατότητα. Υπάρχουν μύχιες σκέψεις, κρυμμένες στα σκοτάδια του μυαλού που ο μέσος άνθρωπος δεν πάει γιατι φοβάται. Χρειάζεται εξοντωτική αυτοανάλυση για να μάθεις να πας και εκει και να λες αυτά που σκέφτεσαι, παρόλες τις αντιδράσεις που θα είναι συνήθως αρνητικές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γιατι οι άνθρωποι δεν είναι μαθημένοι να δέχονται κάτι που τους ξεβολέυει η τους προξενει αμηχανία.
Έπειτα άλλους τους συμπαθούμε, τους αγαπάμε, τους νοιαζόμαστε, δεν θέλουμε να τους κακοκαρδίσουμε και επιλέγουμε να βάλουμε σκεψεις και συναισθήματα σε ένα τσουβάλι. Ομως σε επαναλαμβανόμενες καταστάσεις, αυτό το τσουβάλι είναι σαν μια χύτρα παλαιάς τεχνολογίας. Αν αφήσεις λίγο ατμό σε ελεγχόμενα διαστήματα είσαι εντάξει. Και νομίζω ότι και το σέβονται οι άλλοι, να ξέρουν που πατάνε.
Αν αφήσεις μέσα σου να βράζει όλος ο ατμός όμως κάποια στιγμή η χύτρα θα σκάσει και θα σου φταίνε τα πάντα και δυστυχώς και άτομα μη άμεσα εμπλεκόμενα στα θέματα σου. Δε θα βρισκεις πουθενά ησυχία και το ξέσπασμα σου θα είναι ίσως υπερβολικό γιατι ο άλλος δεν περιμένει να βγάλεις τα πάντα μέσα σε μια στιγμή, αλλα και εκφραστικά όταν πνιγόμαστε, δεν μπορούμε να μεταδώσουμε σωστά τα μηνύματα που θέλουμε. Αυτό που επιδιώκουμε είναι να φύγει η ένταση που μας σκαει εκεινη την περίοδο.
Και έτσι σε χαρακτηρίζουν ιδιότροπο και υπερβολικό. Και κατά την κοσμοαντίληψη τους, πιθανώς και να είσαι. Γιατί αυτοί μπορεί να ξεσπάνε άμεσα και κατευθείαν και να θεωρούν ότι όλοι θα έπρεπε να κανουν έτσι και δεν είναι πρόβλημα τους που δεν το κάνουν. Οταν είναι νωπό κάτι υπάρχει και καλύτερη δυνατότητα να μεταδώσεις πιο άμεσα το μήνυμα.
ΚΑι εγω περίπου έτσι λειτουργώ, κρατάω πράγματα και μετά τρελαινομαι και δεν ξέρω τι μου γίνεται και άντε να βρεις άκρη. Χανεις και τα δίκια που σίγφουρα έχεις γιατι οι πραγματικά τρελοί είναι στα τρελάδικα και φυσικά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παραδεχτεί ότι έχει και ο ίδιος άδικο.
Πάντα πρέπει να φταίνε βασικά οι άλλοι Δεν είναι όμως έτσι και αν σκεφτείς, πιστεύω να καταλήξεις σε παρόμοια συμπεράσματα.
Μιλάω συνεχώς για το τι μου αρέσει και δεν μου αρέσει.
Για αυτό και νομίζουν ότι είμαι η δυνατή της οικογένειας.
Δίνω , δίνω, δίνω και νομίζουν ότι έχω συνεχώς περισεύματα.
Αυτά όμως τελείωσαν....
Η αχαριστία τιμωρείται
Πάντως, σε μία ζωή η ψυχή ενός οποιουδήποτε ανθρώπου, όχι μόνο ενός παρθένου, μπορεί να πεθάνει και ν'αναγεννηθεί πολλές φορές.
Αλλά με ωροσκόπο σκορπιό, τί περίμενες να σου πω?
Ή να δίνουν όποτε έχουν αυτόι ανάγκη να δώσουν.
Το βασικό όμως είναι να δώσεις όταν ο άλλος το έχει ανάγκη ή
ακόμα καλύτερα να δώσεις πριν ο άλλος στο ζητήσει.
Αυτοί είναι οι Παρθένοι
Αφου μιλας συνέχεια για το τι θελεις και τι όχι θα πει ότι ξεκαθαρισες ότι δεν έχεις άλλα αποθέματα για να δώσεις. Σίγουρα έγινε κάτι τέτοιο, ή κατα την προσωπική σου άποψη?
"Νομίζω", σημαίνω πολύ απλά "δεν ξέρω". Αφου είσαι όμως ξεκάθαρη, πως μπορει να νομίζει κάποιος κάτι και όχι να το ξέρει? Είναι όλοι στην οικογένεια σου εκμεταλευτές? Και άνθρωποι που δεν υπολογίζουν τη γνώμη σου, δεν της δίνουν σημασία?
Και αντίστροφα, εσύ ξεχωρίζεις απο την οικογένεια σου, είσαι ανώτερη απο τους άλλους? Άρα και πιο δυνατή? Και δίνεις αλλα ξαφνικά αποφασίζεις να σταματήσεις τα πάντα, για ποιον λόγο όμως? Είναι κακοί στην οικογένεια σου, δεν αξίζουν να λέγονται αίμα σου? Με αυτούς δεν μεγάλωσες, δεν σε βοήθησαν ποτέ στις δυσκολίες που πέρασες?
Λες "Και όταν έρθει να πεις ΒΟΗΘΕΙΑ , ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ", ομως πιο πρίν έχεις πει "μια ζωη καταπίεση". Ομως είσαι και ξεκάθαρη, μιλάς για αυτά που θέλεις. Το να ζεις μια ζωη καταπίεσης σημαινει ότι συνέχεια σε αυτό το σημειο πνιγμου είσαι. Μηπως τα λες όπως θα ήθελες να τα ακούσεις εσύ, με την ηρεμία και την αποφυγη αιχμων ενος Παρθένου, ετσι ωστε ο άλλος δεν μπορεί να τα καταλάβει?
Ο μόνος τρόπος για να είσαι σιγουρος ότι ο άλλος καταλαβαίνει αυτό που ήθελες να πεις είναι να θεωρεις ότι απευθύνεσαι σε βλάκες και να απλοποιείς αντιστοίχως τα πραγματα. Η να του τα λες όπως θελει να τα ακουσει σε περιπτωση που τον ξερεις πολύ καλα(αλλα δνε θεωρεω οτι μαθαινεις τόσο καλά κάποιον οπότε καλύτερα να καταφευγεις στην άλλη περίπτωση).
Μπορείς βέβαι και να πεις το άλλο "εγω τα είπα όπως μπορούσα καλύτερα, ας πρόσεχαν αυτοί και να έρχονταν στο δικό μου επίπεδο σκέψης να τα καταλάβουν σωστα και στην ώρα τους". Ομως δεν είναι το ίδιο αν και σίγουρα μπορεις να το πεις και αυτό σαν άνθρωπος. Θεμα προσδοκιων καθαρα. Και πρεπει να βαζεις στο μυαλό σου και ότι ο απεναντι σου μπορει να έχει τα δικά του που του μπερδευουν τις σκέψεις.
Ερχεσαι εσυ σε μια τετοια στιγμη και του πιπιλάς το μυαλό. Θελει κατα βάθος να πάρει ενα ξύλο και να αρχισει να σε βαράει που δεν κάθεσαι να ακούσεις ποτε τα δικά του(και ισως και να τον επικρίνεις κάποιες φορες για αυτα). Αλλα σε ακούει, γιατι πρέπει, και σου χαμογελαει γιατι σε αγαπάει.
Δεν μπορει να κάνει κάτι άλλο εκεινη τη στιγμη παρότι και τα δικα σου προβλήματα μπορει να του θυμιζουν και να επιτεινουν τα δικά του(στο μυαλό του)
Και έχουμε και μια τάση να θεωρουμε οτι στα δικά μας προβήματα καταστρεφεται ο κόσμος, αλλα των άλλων είναι επιλύσιμα αν προσπαθησουν αρκετα και απλα δεν προσπαθουν αρκετα - προφανως και εσυ δεχτηκες απο τους δικους σου τετοια μεταχειριση απο όσα λες.
Αφου είναι δικά σου άτομα, μηπως η λύση δεν είναι το να κόψεις το θηλασμο στα μωρά τελειως, αλλα να τα ταιζεις πια με μετρο και να κανεις απόλυτα ξεκαθαρο οτι αυτό μπορεις?
Πηγαίνοντας απο το ένα άκρο στο άλλο δεν είναι πάντα σωστό ότι κάνεις το καλύτερο που θα μπορούσες. Σιγουρα χρειάζεται να σπάσεις αβγα για να κάνεις μια ομελέτα. Δεν χρειαζεται όμως και να αλλαξεις πάντα κουζίνα και τηγάνι μαζί.
Πως βλέπεις τα πράγματα όμως. Και πως είσαι ευχαριστημενη σαν άνθρωπος, κυριως. Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειο όν. Και σιγουρα η συμπεριφορά μας δεν μπορει να είναι τέλεια, μπορεί απλά να είναι αυτό που μπορούμε σε κάθε δεδομένη στιγμή. Κανεις δεν θα σε κατηγορήσει απο μέσα του όπως και να πράξεις. Υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση απο ότι πιστεύουμε σε κάθε άνθρωπο. Το απέξω, είναι και για το θεαθήναι πολλές φορές, προκύπτει και απο εξωτερικευμενο πόνο που μπορει να εκδηλωθει και σαν οργή ακόμη, αλλα με πολλούς τρόπους.
Το θέμα είναι να είσαι ήρεμη, πάντα και πάνω απο όλα. Χαίρομαι αν μπορείς να το βρεις τώρα, κάθε άνθρωπος το αξίζει.
δεν με νοιάζει αν με καταλάβουν.
δεν με νοιάζει αν μίλησα καθαρά ή όχι.
εγώ πονάω και είμαι μόνη.
εγώ ποτέ δεν τους άφησα μόνους όταν πονούσαν
Δίνοντας απο πρίν, χωρις ο άλλος να σου το ζητήσει, μπορεις να ξερεις ακριβως τι θέλει? Εφόσον δεν είναι εσύ? πιο πιθανό δεν είναι να δώσεις αυτό που θα ήθελες να δωσουν σε εσένα?
Δεν είναι μεγαλοψυχια αυτό αν και είναι και αγαπη γιατι ποτε δεν δινεις αν δεν έχεις και αγαπη. Είναι ωραιοποίηση προσωπικού χαρακτηριστικού. Οταν ο άλλος δεν σου δώσει, χτύπα τον στο δοξα πατρι στο μέλλον αφου έχεις την εμπειρία για το τι θες. Δεν έχει σημασια αν είναι επιτρεπτο η όχι, αφου το χρειάζεσαι.
έπεσες σε εγωιστικό άτομο οπουδήποτε? Καντου το γνωστο, πιθανον θα το παραδεχτει και το ιδιο και θα προσπαθησει να δικαιολογηθει με μπουρδες(γιατι μπουρδες ειναι οι δικαιολογιες οταν προσπαθεις να καλυψεις τον εγωισμο σου). Δωστου απο το φαρμακο του λοιπον. Δεν σου δινει, δεν του δινεις.
Αφου έμαθες το μαθημα σου. Και ασε τους αλλους που λενε ότι αγάπη είναι να δενεις χωρις να χρειαζεται να παρεις, να κουρευονται. Γιατι? Αυτό το λένε δυο κατηγορίες ανθρωπων και μια υποκατηγορια. Αυτοι που είναι εγωιστες και ετσι τους βολευει(και μπορει και να δινουν οποτε ετσι αισθάνονται αλλα σε οποιαδηποτε σχεση δεν εισαι ατομο αλλα ζευγαρι και πρεπει παντα να κοιτας και τον αλλο, να δινεις και οταν δε σου φτυανουν μονο για σενα γιατι και ο αλλος εχει αναγκες)
Επίσης αυτοι που δεν εχουν παρει το μαθημα τους και πανε με το σταυρο στο χερι. Και επισης μια υποκατηγορια αυτων, που σταθηκαν ευνοημενοι απο συγκυριες και βρεθηκαν με ατομα παρόμοιας αντιληψης, οπότε όλα καλά.
Δεν αρκουν όμως αυτα για να σε κανουν απο παιδι των λουλουδιων, εμπρηστη τρομοκρατη θελω να πιστευω. Χρειάζεται όμως να σκέφτεσαι πολύ και για καιρο κάποια πράγματα, ισως και για χρόνια. Και δεν επιτρεπουμε συνηθως στον ευατο μας την πολυτελεια του χρονου.
ο μόνος κακός και άδικος άνθρωπος στην οικογένεια μου είμαι εγώ...
τους απαλάσσω λοιπόν από την παρουσία μου
νομίζω ότι έχεις χάσει λίγο το θέμα.
εγώ μιλάω για καθημερινά μικρά πραγματάκια. ένα ωραίο πιάτο
ζεστό φαγητό όταν ο άλλος έρχεται κουρασμένος από την δουλειά π.χ.
.
"τωρα πια....
εγώ ποτέ δεν τους άφησα μόνους όταν πονούσαν"
Θεμα εκδικησης καθαρα λοιπον. "Α, έτσι μου είσαι? Πάρε να μάθεις τώρα!"
Και αυτο ανθρώπινη αντίδραση είναι.
Λοιπόν. Ολοκάθαρο ότι πονάς πολύ. Και για τις ίδιες τις αντιδράσεις σου ακόμη. Θεωρεις οτι σε πιεσαν σε κάτι που πραγματικά δεν ήθελες. Αυτό που θέλεις και τώρα ακόμη όμως είναι να παραδεχτούν αυτά που θεωρείς ως λάθη και να σε καταλάβουν ακομη και τώρα και να τους πεις
"ναι ρε μαγκες αλλα όλα αυτά έπρεπε να εχουν γινει πριν, αντε γεια τώρα"
Θελεις να τους συμπεριφερθεις όπως σου συμπεριφερθηκαν(η όπως νομιζεις/εξελαβες οτι σου συμπεριφερθηκαν). Για να έχεις τέλειο closure.
Λοιπόν, πα'ιρνοντας κάποιες αποφάσεις το παν είναι το τι κάνεις σε βαθος χρόνου. Το να σκεφτεις τι κανεις και να μπορεις να κατσεις σε αυτο οπως έχει. Οταν κλεινεις ένα βιβλιο να παει στη βιβλιοθηκη και όχι για ξανανοιγμα γιατι αποκτα ο άλλος πλεονεκτημα και έλεγχο πάνω σου που δεν θέλεις. Και μη τυχον και σκεφτει ότι ήσουν εσυ άδικος απεναντι του, γιατι θα ξαναφτάσερις πάλι στο ίδιο σημειο που ήσουν πριν, αλλα ίσως λίγο χειρότερα.
Είσαι παρθένος στον Ηλιο αρα θα έχεις και σταθερότητα. Σου εύχομαι να μην έχεις και πλανήτες σε καιρια σημεια σε Ιχθυς η Διδύμους. Γιατι τότε το μαχαίρι που χρησιμοποιεις θα κόψει εσένα στο τέλος.
Μόνοι πάντα είμαστε, μόνο όταν γίνουμε ένα με τον αλλο δεν είμαστε πια μόνοι και για αυτό πολλοι το ζητούμε απεγνωσμενα αυτο(αλλα δεν το κάνουμε πράξη γινομενοι εγωιστες, αυτο βοηθαει μόνο απεναντι σε εγωιστικα ατομα. Το θεμα αν δεν σταθεις ευνοημενος ειναι να αφησεις πορτα καπου για να ενωθεις πραγματικα με καποιον στο μελλον, όχι ακρριτα και χωρις σκεψη, ουτε και για να καλυψεις την καποιες φορες αφόρητη μοναξια σου).
Αφου είσαι μόνη ευκαιρία να ψαξεις να βρεις αυτο που θα σε γεμίζει και πάλι πάντως. Δυσάρεστη η μοναξια όσο να πεις, οτι και να λεει ο Παριος.
και για να μην κακοχαρακτηρίσεις θα σου πω με λίγο το story.
πάντα μου άρεσε να φροντίζω τους ανθρώπους μου. Είμαι 40 ετών,
παντρεμένη με ένα παιδί , και πολλά οικονομικά προβλήματα λόγω της κρίσης.
όταν μαγειρεύω για την οικογένεια μου σχεδόν πάντα υπάρχει και ένα
πιάτο για την οικογένεια της αδελφής μου .
πάντα υπήρχε χαρτζιλίκι για τα παιδιά της (που τώρα έιναι οι καλύτερες μου φίλες).
όταν επισκεπτόμουν την μητέρα μου δεν ήμουν ποτέ με άδεια χέρια.
όποιος είναι άρρωστος στην οικογένεια ή όποιος΄παντρεύεται, ή περνάει
στο πανεπι΄στήμιο η ότι άλλο χαρούμενο εγώ πάντα τρεχω.
ο πατέρας μου με alzheimer 6 χρόνια σε κατάκλυση δέν έλειψε ημέρα
που δεν πήγα να βοήθήσω είτε εγώ είτε να τρέχω στους γιατρούς είτε να κοιμάμαι με τη μητερά μου για να μη φοβάται.
όλα αυτά ενω΄δουλεύω καθε μέρα 09.00 το πρωί με 18,00 το απόγευμα
χωρίς διάλειμμα. και με ένα παιδί 11 ετών.
ο μπαμπάς μου πεθανε τον Ιούλιο και τώρα που δεν έχώ αυτή την φροντίδα ζήτησα λίγο βοήθεια από τον χρόνο τους , να προσέχουν λίγο
το παιδί μου, να μου μαγειρέψουν ενα πιάτο φαγητό έτσι ώστε να
συγκεντρωθώ στην δουλεία μου και δεν καταλήξω φυλακή..
αλλά από αυτούς πήρα μόνο κατηγορίες και βασικά δεν μπορούν να
με βοηθήσουν γιατί δεν έχουν χρόνο....
Αυτα΄...
Ο πατερας μου, κλασσικός Αιγόκερως, στραμμενος πολύ στο υλικο πεδιο, εβλεπε ότι στεναχωριομουν καποιες φορες και απο δικα του λάθη, αλλα δεν μπορούσε να το εκφρασει οπως θα ηθελε. Με πηγαινε για φαγητο, η με κερνουσε ενα παγωτο και νομιζε οτι έτσι ξεμπερδεψε με ενα πληγωμενο η και δαρμενο παιδι, θπερσυναισθηματικο.
Τον καταλαβαινα, τον συγχωρουσα μεν, αλλα μονο επειδη εβλεπα ότι δεν μπορουσε να εξωτερικευσει αυτο που είχε μεσα του και τον απασχολουσε πολύ το γηινο σε αντιπαραθεση με μενα.
Οχι το ζεστο φαι, το στρωμενο κρεββατι, το πλυσιμο των ρουχων δεν ειναι αγαπη και ενδιαφερον στην οικογενεια καλή μου. Μπορουν να γινονται ΚΑΙ απο ενδιαφερον και αγαπη. Μπορει να γινονται και απο αγγαρεια, τυπικα γιατι καποιος πρεπει να το κανει.
Κανεις δεν μπορει να σε υποχρεωσει για τα υλικα. Τα άυλα είναι αυτα που χρειαζομαστε πανω απο όλα, αυτο που εκφραζει στο πνευματικο επιπεδο μια ζεστη αγγαλια, μια γλυκεια κουβέντα, το να μοιράζεσαι με την οικογενεια η το συντροφο σου τα προβληματα σου, η απλα το να κανεις σαν οικογενεια η σαν ζευγαρι μαζι πραγματα που να χαιρεστε να κανετε μαζι.
Ελπιζω ότι το πρόβλημα δεν είναι ο καταμερισμος των δουλειων στο σπίτι η κατι τέτοιο, η τα χρήματα(πχ να δανειζεις σε καποιον δικο σου). Εχεις την επιλογή να μην τα κανεις αυτα δεν σε ζορίζει κανεις και παντα υπαρχουν εναλλακτικες.
απλά δεν θέλω να πονάω άλλο
αν κατάλαβες για τα άυλα μιλάω εγώ.
θυσίασα πολύ από τον χρόνο μου (τον προσωπικό) για
να νιώθουν ότι κάποιος είναι εκεί για αυτούς.
για αυτά κλαίω
και όχι για το στρώσιμο του κρεβατιού.
για αυτά ζητάω ένα ευχαριστώ που δεν ακουστηκε ποτε
Παντα ετσι και αλλιως πρέπει να κανεις αυτο που νιωθεις. Εμενα δεν με απασχολει η υλη, η υλη ειναι επακόλουθο του πνευματος. Ερχεται εκει που υπάρχει αγάπη και ενδιαφερον(με προυποθεση οτι υπάρχει διαθεσιμη υλη φυσικα). Δεν μπορεις να επικεντρωθεις σε αυτα αμελωντας τα ουσιαστικα.
Για σενα είναι μεν σημαντικο, και σιγουρα είναι, αλλα υπάρχουν και τα πνευματικα πράγματα. Συγκεντρωσου σε αυτα για αλλαγη και πιστευω οτι θα τα πας καλύτερα, αφου τα γηινα τα ξερεις καλά, δεν εχεις αναγκη να τα καλυψεις.
και να δίνει λίγο από τα υλικά (όπως ο προσωπικός του χρόνος)
και μόνο αυτή η σκέψη σε γλυκαίνει
και σε κάνει να προσπαθείς και να προχωράς.
και όλα αυτά που σου λέω ότι στερούμαι
είναι όντως μονο τα πνευματικά
ολα τα άλλα μπορώ να τα κάνω και μόνη μου
κατάλαβες ΑΚΡΙΒΩΣ την πικρία μου......
ευχαριστώ
Λοιπόν χρόνος δεν είναι αυλο επειδη δεν πιάνεται, στη συγκεκριμμενη οπτικη που χρησιμοποιησα. Εννοω τα συναισθήματα τις σκεψεις πράγματα μη μετρήσιμα. Ο χρόνος καταμετράται και περιορίζεται σε ενα κουτι(ρολοι) η μια φωτογραφια. κατ'επεκταση ειναι ουσιαστικα απτος, απλα όχι στη συνεχόμενη ροη του.
Η υλη και ο χρονος ο ιδιος ερχεται και παρερχεται. Στο μυαλό σου δεν έχεις το ότι κάποτε ήταν 10 Δεκεμβριου 2004, αλλα τι εκανες τοτε με ποιον, για ποιο λόγο, συναισθήματα, αναμνησεις που αξιζουν η δεν αξιζυον να εχουν χωρο στο μυαλο σου.
Εαν εχεις ασφαλιση το Κρατος σου παρεχει διαφορα. Δεν σου παρεχει όμως ούτε αγάπη, ουτε τρυφερότητα ουτε σου μαλακωνει την καρδια. Για αυτό υπάρχουμε οι άνθρωποι. μην τα κλαις τα υλικα και τον χρόνο. Οτι έγινε έγινε, αποκομισες εμπειριες ετσι και αλλιως και αφου εν τέλει μπορεσες και εριξες μαυρη πετρα πισω σου μπορεις να πας μονο μπροστα.
Δεν χαθηκε ο κοσμος, την προσωπικη σου υγεια προσεξε και άστα άλλα και το παιδι σου αν εχεις(μοιαζεις με μια γνωστη μου περιπτωση).
Σου ευχομαι καθε ευτυχια στη συνεχεια.
ίσως να φάνηκε ότι διαφωνώ μαζί σου αλλά
να ξέρεις ότι συμφωνω απόλυτα.
απλά χρησιμοποιούμε δύο διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης
στο θέμα.