ή καλύτερα χρόνια δικά μου!!!!

κατά δικά μου, σαν το χάρτη μου........είναι μοναδικά, αξεπέραστα και φορτωμένα αναμνήσεις....

 

παράξενο, αλλά όσο μεγαλώνουμε το μυαλό γυρίζει πίσω........

κάνει επιδρομές στην ψυχή και σουλατσάρει στο λευκό φόρεμα που φορούσα τις Κυριακές ετών 10......

ένα και μοναδικό και αυτό δικό μου!!

πετάει η σκέψη σε εκείνες τις οικογενειακές διακοπές που δεν είχαν φανταιζί αποχρώσεις, δωμάτια 3άστερων ξενοδοχείων και ομπρέλα με σεζλόνγκ........

είχαν παγωμένο καρπούζι για βραδυνό, βόλτα σε όλες τις παραλίες με λεωφορείο και πολλές φωτογραφίες........

είχαν αγάπη και ζεστασιά.......

 

τα χρόνια μου δεν μετριούνται σε μέρες και μήνες αλλά σε άλμπουμ.........

ένα για κάθε γλύκα.......ο πόνος δεν φωτογραφίζεται άλλωστε!

οι δικοί μου άνθρωποι που δεν ήταν ξένοι, αλλά ευλογημένοι.....

 

τα χρόνια μου μετριούνται σε επιλογές στιγμής και αποφάσεις ζωής......

οι πρώτες ήρθαν ακάλεστες και οι δεύτερες μοιραία......

πιασμένες απ΄το χέρι να με τραβάνε σε κάθε γωνιά........

δεν ήρθε η στιγμή να τις κρίνω, μόνο να τις θυμάμαι μπορώ........

 

τα χρόνια μου υπάρχουν ανάμεσα στα δωμάτια του σπιτιού μου, στο μπαλκόνι κάτω απο την πέργκολα, πίσω απο το παράθυρο της κουζίνας τα βροχερά απογεύματα.......

στριμώχνονται όλα μαζί και πάνω που λέω πέρασαν.....ουπς εμφανίζονται αστραπιαία απο παντού!!!!!!!

σαν βεγγαλικά φωτίζουν τις νύχτες μου.........

 

τα χρόνια μου είναι δικά μου και δεν επιστρέφουν πίσω.......

είναι ταυτοποιημένα..........

 

όχι δεν πετάω τίποτα, είναι σαν να σκοτώνω την ίδια μου τη φύση........

μεγαλώνω και μαζί με εμένα μεγαλώνουν και οι μνήμες......

ο πυρήνας υπάρχει και δεν αρκεί η φλούδα για να προχωρήσει κανείς......

το κουκούτσι δίνει καρπό και το χάδι αγάπη........

 

τα χρόνια μου χορεύουν μπροστά μου και μου κλείνουν το μάτι πονηρά......

με πάνε ταξίδια νοερά απ΄όπου και αν πέρασα......απ΄όπου και αν στάθηκα.....απ΄όπου και αν έκλαψα.......

τώρα απλά γελάω και θυμάμαι......

τις κοπάνες εκείνα τα Ανοιξιάτικα μεσημέρια στο Λύκειο, τις εκδηλώσεις στο αμφιθέατρο και τα αστεία την ώρα των αρχαίων....

(είχαμε μια φιλόλογο, τύφλα να΄χει ο ποιητής Φανφάρας :-)))))))

 

η περιπλάνηση συνεχίζεται και θα σταματήσει μόνο όταν.......δεν θα έχω άλλα άλμπουμ!!

μέχρι τότε μπορώ να ονειρεύομαι και ας με λένε ρομαντική.....

μπορώ να κάνω λάθη και ας με λένε επιπόλαιη........

μπορώ να κλαίω σε κάθε στίχο που με διαλύει και ας με λένε εμμονική.....

μπορώ να μην κάνω τίποτα ενω όλα καίγονται και ας με λένε τεμπέλα....

μπορώ να επιθυμό το ανέφικτο και ας με λένε ανεύθυνη.....

μπορώ να θυμώνω και να τα λέω έξω απο τα δόντια και ας με λένε ξεροκέφαλη........είμαι άλλωστε!!!

μπορώ να πλάθω ιστορίες με ωραίο τέλος και ας με λένε ονειροπαρμένη......

 

ας με γεμίσουν ταμπέλες και κορδελάκια......δεν νοιάζομαι......

κάθε κορδελάκι και μια γνώση......

κάθε ταμπέλα και μια ρυτίδα......

 

δική μου είναι και αυτή και πάει αγκαλιά με τα χρόνια μου....

τα δικά μου χρόνια!!!!!! 

 

http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DdOXxSeljqz0&h=13922