Stardome* - ονειρα ξέφτια.....

ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΖΩΔΙΩΝ

ονειρα ξέφτια.....

vespaki @ 02.10.2010 00:22

Γύρισα το βλέμμα και αντίκρισα ξέφτια.......

Μικρά πολύχρωμα και κρεμασμένα όλα στο ίδιο ρούχο, στην ίδια πλευρά......
Απίθανα κουρελάκια που χόρευαν σε κάθε φύσημα του αέρα, σε κάθε κίνηση του σώματος που προχωράει......ή μήπως αντιστέκεται??

Κάθε κουρελάκι και μια ευχή....μια θυσία...μια προσευχή....ένα όνειρο και μια βεντάλια ευχών και αισθήσεων......

Σαν τα βλέπει κανείς να κρέμονται έτσι στριμωγμένα και ανακατεμένα από τη μια αναρωτιέται πως γίνεται και αφέθηκαν έτσι και από την άλλη λυπάται αυτόν που φοράει ακόμα ένα υγιές τους κομμάτι......το υπόλοιπο ύφασμα!

Κάθε πανάκι και μια ιστορία, που σε κάθε σκέψη του ταξιδευτή σαλεύουν και λικνίζονται......
Θυμάμαι εκείνα τα απογεύματα στην ακροθαλασσιά που τα πόδια μου βούλιαζαν στην άμμο σαν πάσαλοι. Νάτο το πρώτο ξέφτι.....εμφανίστηκε σαν απόδειξη του βάρους των ευθυνών! Απόδειξη της υπέρμετρης προσπάθειας να σταθώ στην άμμο.....

Η θάλασσα προκλητικά απόμακρη και κρύα.......αλλά ακόμα δεν έμαθα πως κάνοντας τη βουτιά αμέσως το σώμα αποκτά τη θερμοκρασία που πρέπει!
Κι΄άλλη κλωστίτσα και άλλο ένα ξέφτι αυτή τη φορά ποτισμένο αρμύρα και δάκρυα λιωμένα......
Η θάλασσα απλά με κοιτάει με λάγνα ματιά.....μου κλείνει το μάτι σαν να μου λέει ‘βούτα βρε κουτή και αφέσου στο άγνωστο'
Τα πόδια βουλιάζουν περισσότερο στην άμμο......κινούμενη λές??

Απώλειες υπάρξεων και αναπνοών μου χάρισαν τα περισσότερα ξέφτια......
Κάθε ανάσα που έσβηνε, κάθε ματιά που σφάλιζε, κάθε καρδιά που έκλεινε για πάντα το παράθυρο.....μου έκανε δώρο και ένα αγαπημένο κουρελάκι.....

Τα αγάπησα τα κουρέλια......την μπλούζα που κρύβονταν......το σώμα που τα φιλοξενεί όμως το μίσησα.....
Το θεώρησα υπεύθυνο για όλες τις φθορές......
Φθαρτό σώμα.......λιωμένο μυαλό θαρείς και οι σκέψεις ήταν οι κουτάλες που το ανακάτευαν με μανία!

Η άσφαλτος διαδέχτηκε την άμμο και τα πόδια άρχισαν να πονούν στο καινούριο έδαφος.......
Η αλήθεια είναι πως ήταν πιο στέρεο, πιο συμπαγές, αλλά καυτό και ανέδιδε μια μυρωδιά πίσσας και ιδρώτα.......
Στην αρχή σκέφτηκα να τρέξω επάνω του, αλλά στα πρώτα χιλιόμετρα το κουρελάκι μου μου χάιδεψε το χέρι και μου έδειξε τη ματαιότητα της σταθερότητας και της ασφάλειας......
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.....όλα μασκαρεύονται, όλα αλοιώνονται, όλα διαλύονται από την άλογη χρήση.

Η άσφαλτος τελείωνε κάπου στο χώμα......
Εκεί που γεννιέται η ζωή και θρηνεί ο θάνατος......
Εκεί που ριζώνουν τα δέντρα για να χαρίσουν τον παχύ ίσκιο τους......
Άρχισα να ξεθαρρεύω και να νιώθω στο φυσικό μου περιβάλλον!
Μια φύση μάνα στοργική με καλούσε να ανακατευτώ με το χώμα και να μυρίσω λουλούδια....να γευτώ καρπούς και να ξεκουραστώ.....
Κι άλλο πανάκι σκίστηκε.....
Μα γιατί? Εδώ είναι παράδεισος........
Και η κόλαση μαζί!!!

Μικρό μου πανάκι.......πόσο δίκιο είχες.......
Καμία ομορφιά δεν καλύπτει την ασχήμια που κρύβουμε στην ψυχή μας....
Καμιά ομορφιά δεν είναι αρκετή για να σε κάνει μαχητή....
Κανένα δάσος δεν θα σου προσφέρει την ηρεμία εάν κλειδωνίζεται το σώμα από τον πόνο της μοναξιάς και της ταπείνωσης.......

Τα ξέφτια ξεπετάγονται όλα μαζί....γίνονται περισσότερα......
Ανακάλυπτα τις σπηλιές και αυτά ξηλώνονταν με μανία για να με προστατέψουν...
Μάταια......ήθελα απεγνωσμένα να χαθώ στο σκοτάδι......
Ταξίδι και αυτό στις σπηλιές.......φως ξέπνοο και ανάσα κοφτή.....
Δεν ήθελα να χαλάσω την ησυχία......
Αυτή όμως με χάλασε.......με στράγγισε......με πέταξε έξω και μακριά σε άλλους τόπους.......

Και ξαφνικά βρέθηκα με κόσμο........
Δεν ντρεπόμουν για τα κουρελάκια μου...παρεάκι ηταν.......αλλά ντρεπόμουν για όσα σκεφτόμουν και δεν τολμούσα να ξεστομίσω........

Αποφάσισα να μαζέψω την ταλαιπωρημένη μπλούζα και να ανακατευτώ στο πλήθος που βούιζε ζωηρά γύρω μου......
Αρκούσε μια νεα εμφάνιση??
Αρκούσε όμως μια νεα απόφαση.......
Δυο γαρύφαλλα και μια γαζία........

Έκρυψα τη μπλούζα βαθιά στη ντουλάπα του χρόνου και ντύθηκα την Ανοιξη και το καλοκαίρι μαζί........
Άνθισα............γέλασα..........περπάτησα ξανά στην άμμο με περισσότερη τόλμη........ζωγράφισα στα μάγουλά μου έναν ήλιο κόκκινο και πέρασα στα χείλη ένα ροζ χαμόγελο.........
Γέμισα τον αέρα ροζ μελωδίες και λευκά κρίνα.......
Οι μυρωδιές δυνατές σαν ανατολίτικα μπαχαρικά κάλυψαν όλα τα άσχημα.......
Νοσταλγούσα την ξεφτισμένη μπλούζα.....πάλι!

Μανία και αυτή με τα σκουπίδια!!

αναφορά περιεχομένου