Προς GP, Stardome και όποιον άλλο έχει χρόνο και διάθεση να γράψει μια γνώμη. 24/8/79, 18:20, Αθήνα. Τον τελευταίο μήνα νιώθω μια αλλόκοτη ηρεμία, στα όρια της απάθειας. Στα πρόθυρα της μελαγχολίας. Από την άλλη μεριά υπάρχουν στιγμές αισιοδοξίας, ενθουσιασμού αλλά και τρομερής οργής... γενικά! Στα επαγγελματικά το πράγμα έχει βαλτώσει εδώ και 3-4 μήνες. Υπάρχουν  μερικές προτάσεις αλλά τίποτα εξασφαλισμένο. Καμία από τις πιθανότητες δεν με ενθουσιάζει. Από την άλλη πρέπει να παραδεχτώ ότι και εγώ δεν το κυνηγάω καθόλου, το αντίθετο θα έλεγα, αντιμετωπίζω τον μέλλον με μια εκνευριστική αδιαφορία και απάθεια. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου!! Στα συναισθηματικά τα πράγματα είναι χειρότερα. Η σχέση μου αργοπεθαίνει, με τη διευκόλυνση της απόστασης - λόγω δουλειάς - ενώ παράλληλα μια σχέση από το παρελθόν φυτοζωεί στο επίπεδο του περιστασιακού σεξ, που με αποσυντονίζει και με πληγώνει. Νιώθω ότι -ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ- έχω χάσει τον έλεγχο! Σκέφτομαι και την ανάδρομη Αφροδίτη τον Ιούλιο και τον Κρόνο από Σεπτέμβρη και παθαίνω σύγκρυο!! Ωστόσο οι γνώσεις μου στην αστρολογία με εγκαταλείπουν σ'αυτό το κρίσιμο σημείο: γιατί συμβαίνουν όλα αύτα; Και - το σπουδαιότερο - ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα; ποιό είναι το μάθημα που πρέπει να πάρω; Ας μου το πει κάποιος, να στρωθώ, να διαβάσω σαν καλό κορίτσι, να περάσω τις εξετάσεις να τελειώνουμε!!!!!