Γιατι? Μη βιαστείς, έχεις καιρο να με μισησεις.Δεν είναι ώρα για τέτοια. Άκου καλα. Διότι τα όνειρα πεθαίνουν στην εκπλήρωση τους... Βρωμισε η ζωή μας δακρυγόνο εδώ. Μια σπίθα και τσακ, φτάνει να ενώθουν και να ματωσουν οι άνθρωποι, σ' αυτο το απίστευτο μπουρδελο... Άνθρωποι ζωντανοί-νεκροί, που γυρεύουν το θαύμα σε σακούλες σκουπιδιών. Φταις. Πως να γεννήσει η μιζέρια ένα θαύμα? Και το χαμόγελό μου δε φτάνει πια. "Γέλα μου". Δε φτάνει σου λέω... Πίστεψες και συ στη μεγάλη ιδέα.Στις σειρήνες, που τραγουδουν το αιώνιο παραμύθι των λαών-θα σε μαγέψουν, καλέ μου, σου φώναζα. -"θα σωθούμε". Οκ, άραξε τώρα στα σκοινιά σου μέχρι να σε κουνήσει το μπιγκ μπος. Φταις.... Εσύ και ο ακριβός καναπες σου που φιλοξενεί χρόνια τον βολεμένο κώλο σου, μπροστά από την τιβί, χειροκροτώντας μια πατρίδα σάπια, πόρνη σε διεθνών συμφερόντων πασαρέλα με δανεικά ψιλοτάκουνα. Πατρίδα... Ένα κορμί έχω εγώ για πατρίδα, το κορμί σου. Ενα ζευγάρι δυνατά χέρια και την ευχή του πατέρα μου. Ενα αστέρι εκει ψηλά ως τη μόνη επιβεβαίωση. Τι, δεν το βλέπεις πια? Μπαμ μπαμ μπαμ... Ναι, εγώ πυροβόλησα. Εγώ ποτίσα τα τρίσβαθα της ψυχής σου, μπαρούτι και βανιλια. Δεν αντέχεις? "Λενε πως στη χωρα που ναυαγησες βασιλεύουν οι μάγισσες"... Το ήξερα. Και αυτο το γαμημένο ξόρκι φταει. Το γαμημένο... Τι? να σπάσει το μπουκάλι μας? θα γεμίσει ο κόσμος χρυσόσκονη και ονείρατα, καλε μου. Και αυτός ο κόσμος το βλέπεις, δεν τα σηκώνει τα όμορφα... Αυτός ο κόσμος είναι πιο άγριος, εγωιστικός και ανήθικος απ' όσο μας επέτρεψαν να δούμε.Θέλει πιασάρικο κονσεπτ, ίντριγκα, τσόντα και γκλαμουρια.Γιαυτό στα ζόρικα γυρνώ στο μεθυσμένο εκείνο καλοκαίρι.Μοιραζομαι στο πριν και το μετα. Και αφήνω το τώρα τραυματισμένο. Γιαυτό πήρα την απόφαση. Έτσι με όρισε η Νόρνα μου... Τρία βαγόνια έχει η κόλαση. Του παιχνιδιού, του θανάτου και της λύτρωσης. Ταξίδεψα και στα τρία... Και συ μου κούναγες μαντήλι. Μας πούλησες μικρέ, για να σώσεις τον εαυτό σου... Μη χαμηλώνεις τα μάτια. Σε δράση χωρίς αντίδραση, δε χωράνε κλάμματα. Συγχώρα με και γέμισε το ποτήρι. Δυο μάτια-οινόπνευμα κάνανε αυτη τη βρωμοδουλειά απόψε. Αψέντι, μια μεζούρα αλμύρα και ιδρώτας. Ναι, καλα θυμάσαι. Εκείνος ο ιδρώτας που έλουζε το αγρίμι μας, στα αποστηρωμενα σεντόνια του ξενοδοχίου. Που πας? Δεν τελείωσα. Και είναι τα φτερά μου αγιάτρευτα, παιδικά ακόμα, για να στα στείλω να σου μηνύσουν το μυστικό. Για όλα αυτά λοιπόν... Έλα, κανε τσιγάρο μαζι μου. Πιες. Δυο ποτήρια ο καθένας το δικό του, χωριστά για να μετράει τον καημό του...
υ.γ. Το εισητήριο έκλεισε, δεν έχεις πια να φοβάσαι. Κάποτε έπαιζες καλά το ρόλο, πάλευες να μη χαθείς... Τώρα με νέο λουκ,
στο νέο σου κοινό, παίξε πως με ξεχάσες.......
http://nornes3.blogspot.com/
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ