...Και επειδή δεν είναι μόνον τα άστρα και οι πλανήτες υπέρ ή κατά μας, σκέφτηκα να σας θέσω ένα ερώτημα.

 Τι θα συνέβαινε ΑΝ ίσχυε το εξής:

Το σύστημα της δικαιοσύνης, που εφευρέθηκε από τον άνθρωπο... για τους όμοιους του, προυπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Οτι κάνεις σε αυτή την ζωή... καλό ή κακό, θα λάβεις την ίδια δικαιοσύνη, πολύ αργότερα, την στιγμή που δεν το περιμένεις. Απλώς η Θεία δικαοσύνη, δεν είναι και τόσο ανθρώπινη και μας δίνει χρόνο για να επανορθώσουμε τα λάθη μας, πριν μας καταδικάσει.. Αθώο ή Ένοχο!

Αν γνωρίζατε οτι υπάρχει Ένας Θεός και φυσικά ένας διάολος (όπου υπάρχει το ένα.. υπάρχει και το άλλο) που βρίσκονται ήδη στην Γη (πείτε το και μπουρδέλο αν θέλετε, το ίδιο μας κάνει) και κρίνανε τις πράξεις σας, θα πληγώνατε ξανά συνάθρωπο σας, για την δικία σας την περηφάνια.. αλλά και εγωισμό;

Αν η ζωή σας, συνοδεύεται από χιλίαδες πράξεις, χμ.., μέσα σε άντε και 100 χρόνια να πεί κανεις και όπως λέμε στο τέλος η ζωή σας θα κριθει και γνωρίζατε πως υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση, πόσο διαφορετική θα ήτανε η ζωή σας;

Θα συνοδευόταν μόνον από πράξεις που πληγώνουν τον συνάνθρωπο σας;

Σκεφτείτε τώρα, να κριθήτε Ένοχος από ένα Ανώτατο δικαστήριο και να σας πει πως καταδικάζεστε σε μια Αιωνιότητα να υποφέρεται. Ψυχικά και Σωματικά.

Φανταστείτε να φωνάζετε και να οδύρεστε πως θέλετε να πεθάνετε (και σε αυτή την ζωή.. σίγουρα κάπου θα το έχουμε ακούσει)

Και να σας έρχεται ένας τύπος και να σας λέει..: "¨Αδύνατη η εκτέλεση της επιθυμίας σας.. είστε ήδη Νεκρός!!" (Καμία διέξοδος λοιπόν)

(Ανάλογα στον Παράδεισο)

Τώρα αν αυτή η συνθήκη σας τρομάζει.... για σκεφτήτε λίγο.. πόσο θα σας τρόμαζε αν ίσχυε.

Οι μοναδικοί που το ξέρουν,είναι οι νεκροί.. και αυτοί δεν μιλάνε.

Τώρα κάποιος μπορεί να με ρωτήσει...

- Ρε φιλαράκι, πόσο καιρό έχεις να Γ... εχμ.. να βγάλεις τα μάτια σου, τέλος πάντων;

Καλή η σκέψη και αν μου επιτρέπεις, την απάντηση θα την κρατήσω για εμένα

Και αν με ρωτήσεις πόσο καιρό έχεις να ερωτευτείς...

Θα σου απαντούσα, οτι κάτι με βάρεσε κατακούτελα και με έχει πίασει το φιλοσοφικό μου.

Όμως τώρα σκέφτομαι (ναι περίεργο για έναν άντρα.. καθόλου περίεργο για έναν παρθένο όμως).

Αν στη ζωή μας, κάνουμε ένα καλό, σκεφτόμαστε πως μπορεί να αμοιφθούμε.

Το πότε και από ποιον.. δεν το γνωρίζουμε.

Όμως.. Αν κάνεις ένα καλό σε έναν συνάνθρωπο σου, με στοιχεία και πράξεις που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε εσένα, μήπως το καλό.. τελικά θα μπορούσε να γίνει Καλύτερο?

Το καλύτερο όμως δεν είναι εχθρός του καλού.

Εχθρός του καλού είναι το Τέλειο και πλέον στην ζωή μου, σκέφτομαι πως δεν χρείαζομαι το τέλειο... απλά ένα καλό...