Σήμερα ήταν μία απο τις χειρότερες μέρες της ζωής μου....   είμαι 42 χρονων και τέτοια απογοήτευση  και πίκρα και θυμό είχα να νιώσω απο την εφηβεία μου.....  μόνο που τότε  έμοιαζε να έρχεται το τέλος, ενώ τώρα είΜαι αγκαλιά μ΄αυτό σαν την μύγα που αγκαλιάζει τη μυγοσκοτώστρα λίγο πριν το στραπάτσο, (αστεία εικόνα, οδυνηρό αποτέλεσμα)....  Δεν ξέρω τι λένε οι πλανήτες, τα άστρα , τα ζώδια,  το  μόνο που ξέρω  είναι ότι είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση (πιο χάλια δεν γίνεται) και  συγχωρέστε με για την αγένεια να μπω εδώ και να γράψω , αλλά ούτε  το κουράγιο δεν έχω πια να βγω και να ουρλιάξω ή να σπάσω κάτι  για να ξεσπάσω....ούτε το δάκρυ δεν μου βγαίνει ρε γαμώτο που μου 'χει καθήσει στο λαιμό και με πνίγει.....