- Εσύ πιστεύεις στα παραμύθια; - Δε νομίζω πως υπάρχει σαφής απάντηση σε αυτό το ερώτημα, του είπε γυρίζοντας προς την πλευρά του. - Γιατί; Γιατί να μην μπορεί να υπάρξει σαφής απάντηση πως το κάθε παραμύθι με happyend μπορεί να βρει εφαρμογή στην πραγματική ζωή ή πως για να γραφτεί σημαίνει πως έχει ήδη λάβει σάρκα και οστά στην πραγματικότητα; Εκείνος επέμενε αφού προσπαθούσε να καταλάβει τι ένιωθε η άλλη πλευρά. - Για να σου απαντήσω λοιπόν του είπε με τη σειρά της, θα σε ρωτήσω κάτι άλλο: θα άντεχες μία ζωή χωρίς την πιθανότητα να υπάρχει μία αλεπού κάπου στο σύμπαν που μπορεί να μιλήσει με τον μικρό πρίγκιπα; Θα τολμούσες να συνεχίσεις να σηκώνεσαι κάθε πρωί από το κρεβάτι σου για να πηγαίνεις στη δουλειά σου χωρίς να πιστεύεις πως υπάρχουν στιγμές στη ζωή που ο καθένας μπορεί να βγάλει φτερά σαν τον Πήτερ Παν και να βρεθεί στη Neverland; Θα άντεχες να δεις για ακόμα μία φορά το P.S. Iloveyou ή το Notebook χωρίς να ξέρεις πως στο τέλος η αγάπη κερδίζει τη μοναξιά; - Δηλαδή, δεν έχει νόημα το αέναο και διαρκές δίλημμα σχετικά με το αν τα παραμύθια είναι πραγματικές ιστορίες ή ευχές χωρίς ελπίδα πραγμάτωσης; Προσπάθησε να αλλάξει την ερώτηση του μήπως και λάβει σαφή απάντηση. -Ασφαλώς και όχι απάντησε εκείνη με τη σειρά της, αφού τα παραμύθια υπάρχουν για να συνεχίσουν οι άνθρωποι να ζούνε όταν βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδα. Γιατί κάθε υγιής γέννηση ενός παιδιού, προϋποθέτει τη συνύπαρξη δύο πρωταγωνιστών σε ένα παραμύθι για μεγάλους με ήρωα το μικρό παιδί. Τους έβλεπα αρκετή ώρα να κάθονται δίπλα στη θάλασσα και να παλεύουν με τους δαίμονες του μυαλού και της καρδιάς τους. Πρέπει να προετοιμάζονταν για να επιστρέψουν στο σχολείο σε λίγες εβδομάδες και έμοιαζαν να παλεύουν να βάλουν σε καλούπια αυτό που είχαν ζήσει τους περασμένους δύο μήνες. Ήταν ερωτάς του καλοκαιριού που θα έσβηνε το Σεπτέμβριο ή το συμπαντικό τους δώρο για να αντέξουν ακόμα μία δύσκολη χρονιά μπροστά τους; Ήταν γνωριμία της μίας βραδιάς που απλά παρέτεινε τη μία βραδιά σε δύο μήνες ή έρωτας με την πρώτη ματιά που τους έλεγε πως υπάρχει αυτό το άλλο μισό που τους φαινόταν σαν αστικός θρύλος; Βλέπεις, ήθελαν απαντήσεις αφού την επόμενη χρονιά θα έδιναν τις τελικές τους εξετάσεις και ποιος ξέρει που θα βρίσκονταν μετά το επόμενο καλοκαίρι. Εκείνη να του λέει πως μπορούσαν να είναι μαζί και μετά από το φετινό καλοκαίρι και εκείνος να παλεύει να της εξηγήσει πως η πραγματικότητα υπερβαίνει το παραμύθι και το καταχωνιάζει στο πατάρι με τα περιττά αντικείμενα μόλις θα ξεκινούσε η καθημερινότητα τους. Και το φεγγάρι απέναντι να τους θυμίζει πως η Γη (πραγματικότητα-μυαλό) και η Σελήνη (καρδιά-ψυχή) δεν είναι αντίπαλοι, αλλά αιώνιοι σύντροφοι που κάποτε χάνονται (σε κάθε Νέα Σελήνη) αλλά πάντα βρίκσονται και ανανεώνουν τους όρκους έρωτα ανάμεσα τους όταν στέκονται απέναντι ο ένας στον άλλο (Πανσέληνος). Όταν λοιπόν η Πανσέληνος στην 6η μοίρα των Ιχθύων την Παρασκευή 29 Αυγούστου ενώνει την απόσταση ανάμεσα στο Δία από την Παρθένο και τον Ποσειδώνα από τους Ιχθείς, τότε είναι ώρα να καταλάβεις πως δεν υπάρχει όνειρο χωρίς πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η βάση για να χτίζονται όνειρα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα σημεία της ταινίας που δεν υπάρχει έντονη πλοκή ώστε να αναμένεις με μεγαλύτερη προσμονή την κορύφωση. Η πραγματική ζωή είναι οι σελίδες του βιβλίου που διαβάζεις αχόρταγα για να φτάσεις στο happyend. Η πραγματική ζωή είναι τα διόδια που πληρώνεις σε ένα δρόμο που δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά δε οδηγεί στην Ιθάκη σου. Το παραμύθι όμως μπορεί να γίνει πραγματική ζωή όταν είσαι σε θέση να απολαύσεις μικρές στιγμές που μοιάζουν με αγγίγματα της καγκελόπορτας που οδηγεί στην υπαρκτή ευτυχία.
Το "φαγαμε" το κολληματακι μας.......
κ ενα καιρο(που έβρεχε...αντιθεση δια με ποσειδωνα)"!
- Δε νομίζω πως υπάρχει σαφής απάντηση σε αυτό το ερώτημα, του είπε γυρίζοντας προς την πλευρά του.
- Γιατί; Γιατί να μην μπορεί να υπάρξει σαφής απάντηση πως το κάθε παραμύθι με happyend μπορεί να βρει εφαρμογή στην πραγματική ζωή ή πως για να γραφτεί σημαίνει πως έχει ήδη λάβει σάρκα και οστά στην πραγματικότητα; Εκείνος επέμενε αφού προσπαθούσε να καταλάβει τι ένιωθε η άλλη πλευρά.
- Για να σου απαντήσω λοιπόν του είπε με τη σειρά της, θα σε ρωτήσω κάτι άλλο: θα άντεχες μία ζωή χωρίς την πιθανότητα να υπάρχει μία αλεπού κάπου στο σύμπαν που μπορεί να μιλήσει με τον μικρό πρίγκιπα; Θα τολμούσες να συνεχίσεις να σηκώνεσαι κάθε πρωί από το κρεβάτι σου για να πηγαίνεις στη δουλειά σου χωρίς να πιστεύεις πως υπάρχουν στιγμές στη ζωή που ο καθένας μπορεί να βγάλει φτερά σαν τον Πήτερ Παν και να βρεθεί στη Neverland; Θα άντεχες να δεις για ακόμα μία φορά το P.S. Iloveyou ή το Notebook χωρίς να ξέρεις πως στο τέλος η αγάπη κερδίζει τη μοναξιά;
- Δηλαδή, δεν έχει νόημα το αέναο και διαρκές δίλημμα σχετικά με το αν τα παραμύθια είναι πραγματικές ιστορίες ή ευχές χωρίς ελπίδα πραγμάτωσης; Προσπάθησε να αλλάξει την ερώτηση του μήπως και λάβει σαφή απάντηση.
-Ασφαλώς και όχι απάντησε εκείνη με τη σειρά της, αφού τα παραμύθια υπάρχουν για να συνεχίσουν οι άνθρωποι να ζούνε όταν βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδα. Γιατί κάθε υγιής γέννηση ενός παιδιού, προϋποθέτει τη συνύπαρξη δύο πρωταγωνιστών σε ένα παραμύθι για μεγάλους με ήρωα το μικρό παιδί.
Τους έβλεπα αρκετή ώρα να κάθονται δίπλα στη θάλασσα και να παλεύουν με τους δαίμονες του μυαλού και της καρδιάς τους. Πρέπει να προετοιμάζονταν για να επιστρέψουν στο σχολείο σε λίγες εβδομάδες και έμοιαζαν να παλεύουν να βάλουν σε καλούπια αυτό που είχαν ζήσει τους περασμένους δύο μήνες. Ήταν ερωτάς του καλοκαιριού που θα έσβηνε το Σεπτέμβριο ή το συμπαντικό τους δώρο για να αντέξουν ακόμα μία δύσκολη χρονιά μπροστά τους; Ήταν γνωριμία της μίας βραδιάς που απλά παρέτεινε τη μία βραδιά σε δύο μήνες ή έρωτας με την πρώτη ματιά που τους έλεγε πως υπάρχει αυτό το άλλο μισό που τους φαινόταν σαν αστικός θρύλος; Βλέπεις, ήθελαν απαντήσεις αφού την επόμενη χρονιά θα έδιναν τις τελικές τους εξετάσεις και ποιος ξέρει που θα βρίσκονταν μετά το επόμενο καλοκαίρι.
Εκείνη να του λέει πως μπορούσαν να είναι μαζί και μετά από το φετινό καλοκαίρι και εκείνος να παλεύει να της εξηγήσει πως η πραγματικότητα υπερβαίνει το παραμύθι και το καταχωνιάζει στο πατάρι με τα περιττά αντικείμενα μόλις θα ξεκινούσε η καθημερινότητα τους. Και το φεγγάρι απέναντι να τους θυμίζει πως η Γη (πραγματικότητα-μυαλό) και η Σελήνη (καρδιά-ψυχή) δεν είναι αντίπαλοι, αλλά αιώνιοι σύντροφοι που κάποτε χάνονται (σε κάθε Νέα Σελήνη) αλλά πάντα βρίκσονται και ανανεώνουν τους όρκους έρωτα ανάμεσα τους όταν στέκονται απέναντι ο ένας στον άλλο (Πανσέληνος).
Όταν λοιπόν η Πανσέληνος στην 6η μοίρα των Ιχθύων την Παρασκευή 29 Αυγούστου ενώνει την απόσταση ανάμεσα στο Δία από την Παρθένο και τον Ποσειδώνα από τους Ιχθείς, τότε είναι ώρα να καταλάβεις πως δεν υπάρχει όνειρο χωρίς πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η βάση για να χτίζονται όνειρα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα σημεία της ταινίας που δεν υπάρχει έντονη πλοκή ώστε να αναμένεις με μεγαλύτερη προσμονή την κορύφωση. Η πραγματική ζωή είναι οι σελίδες του βιβλίου που διαβάζεις αχόρταγα για να φτάσεις στο happyend. Η πραγματική ζωή είναι τα διόδια που πληρώνεις σε ένα δρόμο που δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά δε οδηγεί στην Ιθάκη σου. Το παραμύθι όμως μπορεί να γίνει πραγματική ζωή όταν είσαι σε θέση να απολαύσεις μικρές στιγμές που μοιάζουν με αγγίγματα της καγκελόπορτας που οδηγεί στην υπαρκτή ευτυχία.
http://signingstars.gr/a4832/μια_φορά_και_έναν_καιρό.html
Μια αφιέρωση στον ποσειδωνα του 5ου Μου σε τετραγωνο με δια του 3ου Μου κ εναν ερμη στον 5ο Μου!!!
.............Δε μόστ ιμπορταν θιν...ιζ δις!
Του μπι έιμπλ ,ατ ένι μομεντ ,του σακριφάιζ γουατ γιου αρ φορ...γουατ γιου γουιλ μπικάμ!"