Avisos... καλημέρα
Αισθάνομαι συγκλονισμένη, δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτό που νιώθω. Δεν πιστεύω στη μοίρα, αλλά για κάποιο λόγο τελικά συμβαίνουν όλα. Κάπου υπάρχει γραμμένο το "βιβλίο" της ζωής μας. Στα άστρα ίσως? Δεν ξέρω. Πάντως, κάποια δύναμη μας καθοδηγεί και μέσω των ασυνείδητων επιλογών μας, βαδίζουμε για να φτάσουμε εκεί που είναι προαποφασισμένο να πάμε.
Ένας άνθρωπος έφυγε μέσα από το σπίτι μας πριν 21 μήνες και μια Avisos ήρθε για να "καλύψει" το κενό του αδερφού μου, που τόσο πρόωρα έφυγε από τη ζωή.
Η δική μας Avisos είναι μικρούλα, μόλις 20 ετών, αλλά οι εμπειρίες της τόσες πολλές και η ταλαιπωρία της για να βρει τον βιολογικό της αδερφο τόσο μεγάλη, που ωχριούν ακόμα και μπροστά στον θάνατο. Απόρριψη από τους βιολογικούς γονείς, παραμονή και κακομεταχείριση στο ίδρυμα, απόρριψη και κακομεταχείριση από τους θετους γονείς...
Και ήρθε στο σπίτι μας στην πιο δύσκολη στιγμή για μας και μας έκανε να αισθανθούμε τόσο μικροί. Η παρουσία της και η παιδικότητά της, η αγνότητά της και τα πλούσια συναισθήματά της, που τα χαρίζει απλόχερα, μας κάνουν να σκεφτόμαστε οτι για κάποιο λόγο είναι μέλος της οικογένειας μας.
Οι γονείς μου έχουν ένα στόχο πλέον, να χαρίσουν αγάπη και ζεστασιά στην Aviso μας και στον αδερφο της. Θέλουμε τόσο πολύ να αισθάνονται αποδεκτά αυτά τα παιδιά τουλάχιστον από έμας. Χαιρόμαστε τόσο πολύ όταν την βλέπουμε να γελάει και χαμογελάμε κι εμείς. Το αγκάλιασμα της είναι τόσο ζεστό και αληθινό που μας ανακουφίζει και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε τον δικό μας Γολγοθά.
Ντρέπομαι τόσο πολύ που μεγάλωσα "κανονικά" και θεωρούσα δεδομένα αυτά που για αλλους δεν είναι. Αισθάνομαι αχάριστη ωρες-ώρες, που όλα μου έχουν χαριστεί τόσο απλόχερα. Η μικρή μας Avisos με έμαθε να υπομενω τα πάντα, ακόμη και τον θάνατο και να μετατρέπω την απουσία σε παρουσία.
Αvisos, η ζωή είναι για τους μαχητές. Τους πραγματικούς μαχητές και όχι γι αυτους που το βάζουν κάτω στην πρώτη δυσκολία. Καλό κουράγιο, έχει ακόμα πολύ ανηφόρα...
Αισθάνομαι συγκλονισμένη, δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτό που νιώθω. Δεν πιστεύω στη μοίρα, αλλά για κάποιο λόγο τελικά συμβαίνουν όλα. Κάπου υπάρχει γραμμένο το "βιβλίο" της ζωής μας. Στα άστρα ίσως? Δεν ξέρω. Πάντως, κάποια δύναμη μας καθοδηγεί και μέσω των ασυνείδητων επιλογών μας, βαδίζουμε για να φτάσουμε εκεί που είναι προαποφασισμένο να πάμε.
Ένας άνθρωπος έφυγε μέσα από το σπίτι μας πριν 21 μήνες και μια Avisos ήρθε για να "καλύψει" το κενό του αδερφού μου, που τόσο πρόωρα έφυγε από τη ζωή.
Η δική μας Avisos είναι μικρούλα, μόλις 20 ετών, αλλά οι εμπειρίες της τόσες πολλές και η ταλαιπωρία της για να βρει τον βιολογικό της αδερφο τόσο μεγάλη, που ωχριούν ακόμα και μπροστά στον θάνατο. Απόρριψη από τους βιολογικούς γονείς, παραμονή και κακομεταχείριση στο ίδρυμα, απόρριψη και κακομεταχείριση από τους θετους γονείς...
Και ήρθε στο σπίτι μας στην πιο δύσκολη στιγμή για μας και μας έκανε να αισθανθούμε τόσο μικροί. Η παρουσία της και η παιδικότητά της, η αγνότητά της και τα πλούσια συναισθήματά της, που τα χαρίζει απλόχερα, μας κάνουν να σκεφτόμαστε οτι για κάποιο λόγο είναι μέλος της οικογένειας μας.
Οι γονείς μου έχουν ένα στόχο πλέον, να χαρίσουν αγάπη και ζεστασιά στην Aviso μας και στον αδερφο της. Θέλουμε τόσο πολύ να αισθάνονται αποδεκτά αυτά τα παιδιά τουλάχιστον από έμας. Χαιρόμαστε τόσο πολύ όταν την βλέπουμε να γελάει και χαμογελάμε κι εμείς. Το αγκάλιασμα της είναι τόσο ζεστό και αληθινό που μας ανακουφίζει και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε τον δικό μας Γολγοθά.
Ντρέπομαι τόσο πολύ που μεγάλωσα "κανονικά" και θεωρούσα δεδομένα αυτά που για αλλους δεν είναι. Αισθάνομαι αχάριστη ωρες-ώρες, που όλα μου έχουν χαριστεί τόσο απλόχερα. Η μικρή μας Avisos με έμαθε να υπομενω τα πάντα, ακόμη και τον θάνατο και να μετατρέπω την απουσία σε παρουσία.
Αvisos, η ζωή είναι για τους μαχητές. Τους πραγματικούς μαχητές και όχι γι αυτους που το βάζουν κάτω στην πρώτη δυσκολία. Καλό κουράγιο, έχει ακόμα πολύ ανηφόρα...
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ