Λοιπόν, τι γίνεται τώρα;
Τώρα που νομίζεις ότι όλοι έχουν φύγει,
κι όμως, βρίσκονται γύρω σου;
Χάνεσαι, γιατί ρεμβάζεις
ή ρεμβάζεις, γιατί χάνεσαι;

Εσύ, βέβαια, θα μου πεις:
«Ποιο είναι το πρόβλημά σου, φίλε μου;
Πολύ προβληματίζεσαι, και μάλιστα,
χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.
Πεινάς;
Δεν έχεις πού να μείνεις;
Δεν έχεις δουλειά;
Δεν έχεις φίλους;
Τι, στο καλό, σου συμβαίνει;»

Εγώ, από την άλλη, είμαι πλήρης.
Δεν μου λείπει τίποτα.
Τότε;
Προς τι το τεράστιο, δυσαναπλήρωτο κενό;
Ούτε χαλίφης στη θέση του χαλίφη θέλω να γίνω,
ούτε να νικήσω τους Ρωμαίους.
Ε, τότε;
Τι θέλω;

Είναι πολύ απλό....
Θέλω χώρο για να ζήσω ελεύθερος.
Θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ.
Θέλω να βρίσω και να αμφισβητηθώ.
Θέλω να βοηθήσω εκεί που μπορώ
και να σωπάσω εκεί που οι λέξεις δεν χωρούν.
Θέλω να λέω «Ειρήνη» και να μη νομίζουν
«οι άλλοι» ότι είμαι τρελός
ή ότι μιλάω για κάποια γκόμενα.

Και θα έρθεις εσύ να μου πεις:
«Μπράβο, ρε φίλε...Τώρα μας φώτισες...
Τίποτα δεν ζητάς...
Μόνο έναν κόσμο διαφορετικό...»

Γιατί; Πολλά ζητάω;