... ήρθε επιτέλους... το τέλος της Εποχής? Αναρωτιέμαι...

Οι οικονομικές συγκυρίες δεν ειναι διόλου ευνοϊκές! Μήπως ένα επαγγελματικό ξεκίνημα την παρούσα χρονική στιγμή ειναι "άτοπο", "ουτοπικό"? Αναρωτιέμαι...

Μπορεί ο χάρτης μου να έχει υπογραφή Ζυγού, αλλά δε μπορώ να αγνοήσω τον Παρθένο και τον Ιχθυ που "ζουν" μέσα μου! Όχι απαραίτητα αρμονικά... αλλά μέχρι σήμερα... όλο και κάτι γίνεται και καταφέρνουν να συνεννοηθούν ζώδιο και ωροσκόπος!

Anyway, αυτο που με απασχολεί ειναι η έξοδος απο το επαγγελματικό τέλμα της τελευταίας 4ετίας. Αρκετή υπομονή και επιμονή επέδειξα μέχρι τώρα. Υποσχέσεις, σχέδια, λόγια που παρέμειναν απλώς λόγια... Απο τον περασμένο Απρίλιο είμαι στην αναμονή για την υλοποίηση υποσχέσεων που μου δόθηκαν, χωρίς να τις επιδιώξω! Ερήμην μου...

Ωστόσο, η υπομονή εξαντλήθηκε... και βλέπω την πόρτα της επαγγελματικής εξόδου να ανοίγει!

Να φύγω και να αφήσω πίσω μου: έναν κακό (για διάφορους λόγους) διευθυντή? Ένα εργασιακό περιβάλλον χωρίς καμιά προοπτική, την μισθολογική στασιμότητα αλλά και την ασφάλεια που παρέχει ένας μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος???

Να προχωρήσω προς: μια νέα επαγγελματική προοπτική/πρόταση, με καλύτερες αποδοχές? με το ρίσκο των νέων συνεργασιών? με ένα επαγγελματικό πλάνο που θα δείξει τις προοπτικές επιβίωσης του μακροπρόθεσμα? (και με τον κίνδυνο, του να χρεωθώ προσωπικά μια επαγγελματική αποτυχία)  

Να παίξω τα χαρτιά μου, με προσοχή και τακτική? Να μπλοφάρω? Ή να μιλήσω ειλικρινά σ' αυτούς που μου υποσχέθηκαν προοπτικές... αλλά δεν τις έχουν ακόμη υλοποιήσει?

Πάντα ακροβατούσα μεταξύ σκληρότητας (λογικής) και συναισθηματισμού!

Ξέρω πως με τον Κρόνο στην Παρθένο... δεν ειναι και η καλύτερη αστρολογική συγκυρία για τέτοια ανοίγματα! Ωστόσο, μήπως υπάρχουν κάποιες πλανητικές όψεις που να σχηματίζουν έστω μια αμυδρη εικόνα για το τι μελλει γενέσθαι?

Είναι ωραία η προοπτική μιας αλλαγής... αλλά γιατί με αγχώνει τόσο πολύ?