*που έτυχε

Μιλάμε για δείγμα πόσων Σκορπιών; 100000? 200000?? Γιατί αν είναι από έναν/δύο έτυχε να μην μας προκύπτει, ας μην γενικεύουμε please... Ευχαριστώ.

Παθών και μαθών aurio... Μόνο έτσι καταλαβαίνει κανείς τον Ποσειδώνα.

aurio κράτα αρχείο γιατί θα τα χρειαστώ κάποια στιγμή. Να μην ψάχνω!

Είναι σίγουρα ψευδαίσθηση αν το κρίνουμε εκ των υστέρων. Όσο το ζούμε είναι πιο αληθινό από οτιδήποτε - είναι σχεδόν μαγικό. Κατανοητό τώρα;
 
Και σίγουρα σε μπερδεύει γιατί μιλάμε για ένα αρχέτυπο που αντιτίθεται σε ότι θεωρούμε ρεαλιστικό, απτό και πραγματικό. Από τη σκοπιά του Ποσειδώνα ψευδαίσθηση είναι αυτό που ζούμε συνήθως στη ζωή μας - η λογική, ο έλεγχος, το Εγώ, η υλική πραγματικότητα. Αυτά είναι για τον Ποσειδώνα που είναι ψεύτικα και ότι μέσα σου αισθάνεσαι είναι το μόνο αληθινό πράγμα που υπάρχει. Αυτός είναι ο ρόλος του. Να σε στρέψει εσωτερικά.

krikri31, τι σημαίνει "αυτό που θέλω τελικά"; Δεν υπονοεί μια οριστική επιλογή που θα αποκλείσει όλες τις υπόλοιπες; Δεν είναι σαν να ζητάμε  παραμένει για πάντα σωστό αυτό που επιλέγουμε και να μην φθαρεί; Όμως τι μας μαθαίνει η ζωή στη πραγματικότητα; Ότι θα επιλέξουμε με βάση όσα εκείνη τη στιγμή γνωρίζουμε για εμάς και αυτό που θέλουμε εκείνη την εποχή περικλείεται στην επιλογή μας. Όμως οι καταστάσεις δεν είναι στον έλεγχο μας, οι άνθρωποι και τα γεγονότα δεν υποκλίνονται ποτέ μπροστά σ' αυτό που εμείς θέλουμε να είναι και μοιραία, αν το κρίνουμε εκ του αποτελέσματος "αυτό που θέλω τελικά" δεν είναι τελικό και αυτά που θέλω αλλάζουν μαζί με εμένα.
 
Αυτό θέλει να μας δείξει ο Ποσειδώνας. Μας λέει: μη κρίνεις μόνο εκ του αποτελέσματος αλλά και από την εμπειρία. Μη λες ότι ψάχνεις αυτό που εσύ θες, αλλά δέξου και αυτό που σου έρχεται και δε ξέρεις αν το θες ή όχι.

Gemini86, ας κάνουμε λίγο εξερεύνηση των συλλογικών τάσεων... Μιας και σήμερα υπάρχει λίγος χρόνος για περισσότερη συζήτηση...
 
Ο κύκλος Δία - Ποσειδώνα είναι ένας κύκλος 13 χρόνων που συνδέεται με τη γέννηση, ανάπτυξη και εξέλιξη και φθορά συλλογικών πολιτικών και ιδεολογιών. Πολλοί αστρολόγοι συνδυάζουν τις ερμηνείες του κύκλου αυτού με τον κύκλο Ποσειδώνα - Κρόνου που στη παρούσα φάση παρουσιάζει ενδιαφέρον όπως θα δούμε παρακάτω. Οι διάφορες φάσεις του κύκλου Δία - Ποσειδώνα συνδέονται με συνθήκες και συμμαχίες ενώ οι φάσεις του κύκλου Κρόνου - Ποσειδώνα με άνοδο των εθνικών τάσεων, συγκεντρωτισμό εξουσίας ακόμη και πολέμους.
 
Η Ευρώπη που ζούμε αυτή τη στιγμή έχει σε μεγάλο βαθμό διαμορφωθεί μέσα από τις διαδοχικές επαναλήψεις αυτού του κύκλου. Ο κύκλος που ζούμε τώρα έχει ως χάρτη αφετηρίας την 27 Μαΐου 2009, με τους Δία και Ποσειδώνα να συναντιούνται στην 26η μοίρα του Υδροχόου. Το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς τίθεται σε ισχύ η συνθήκη της Λισσαβόνα που καθορίζει καίριες λειτουργίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τροποποιεί και ενοποιεί σε μια συνθήκη τις συνθήκες του Μάαστριχ και τη συνθήκη της Ρώμης που θεωρούνται η συνταγματική βάση της Ε.Ε. Με άλλα λόγια αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο πρώτο τρίγωνο αυτού του κύκλου και δεν θα πρέπει να προξενήσει έκπληξη αν μέσα στη χρονιά που διανύουμε παρατηρήσουμε σταδιακά μια πιο διπλωματική και φιλολαϊκή στάση από τη πλευρά των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. Η συγκυρία είναι επιπλέον ευνοϊκή καθώς ο αντίστοιχος κύκλος Ποσειδώνα - Κρόνου βρίσκεται κι αυτός σε περίοδο τριγώνου. Και η χρονική στιγμή που τρίγωνα των δύο κύκλων συμπίπτουν είναι φυσικά το μεγάλο τρίγωνο στα Υδάτινα ζώδια σε λίγες ημέρες.
 
Όπως είπα και πιο πριν, ο κύκλος Ποσειδώνα - Δία συνδέεται πολύ στενά με την εξέλιξη της Ευρωπαϊκής ένωσης. Ενδεικτικά μπορεί να αναφέρει κανείς ότι παρότι η ισχύς της συνθήκης της Λισσαβόνα έχει σαν αφετηρία το Δεκέμβρη του 2009, η τελική συμφωνία γι' αυτήν λαμβάνεται το Δεκέμβρη του 2007, δηλαδή λίγο πριν την έξοδο του Δία από τον Τοξότη τη χρονιά που συμβαίνει η τελευταία ευνοϊκή όψη του προηγούμενου κύκλου Δία - Ποσειδώνα, που είναι το εξάγωνο ανάμεσα στους 2 πλανήτες. Μάλιστα σύμφωνα με τους προκαταρκτικούς στόχους που τέθηκαν πριν την έναρξη των συζητήσεων για την συνθήκη της Λισσαβόνα, ο αναφερόμενος ως στόχος ήταν "να ολοκληρωθεί η διαδικασία που ξεκίνησε από τη Συνθήκη του Άμστερνταμ το 1997 και τη συνθήκη της Νίκαιας το 2001 με σκοπό την ενδυνάμωση της αποτελεσματικότητας και της δημοκρατικής νομιμότητας της Ένωσης και να βελτιώσει την συνοχή των δράσεων της.". Και φυσικά το 1997 είναι αφετηρία του αμέσως προηγούμενου κύκλου Ποσειδώνα - Δία που ξεκινά στις 9 Ιανουαρίου του 1997 στις 27 μοίρες του Αιγόκερω. Ενδιαφέρον επίσης έχει και το γεγονός ότι η συνθήκη της Νίκαιας τίθεται σε εφαρμογή το 2003, τη χρονιά της αντίθεσης Δία - Ποσειδώνα αυτού του κύκλου.
 
Με βάση αυτά δεν θα προξενούσε εντύπωση τη διετία 2015 - 2016 να έχουμε μια σημαντική αναθεώρηση μέρους των αποφάσεων της συνθήκης της Λισσαβόνα και τριγμούς στο νομικό οικοδόμημα της Ε.Ε.
 
Οι κύκλοι Ποσειδώνα - Δία έχουν τρομερό ενδιαφέρον από πολιτικής σκοπιάς και συλλογικών κοινωνικών  και πολιτικών ιδεολογιών, καθώς και οι αντίστοιχοι κύκλοι Ποσειδώνα - Κρόνου. Αξίζει να το ψάξεις gem αν σε ενδιαφέρει.

luckies1, προφανώς όλος ο ντόρος γίνεται για τη Σεληνιακή έκλειψη της 25/5 αλλά και για την ενεργοποίηση της περσινής έκλειψης Ηλίου που έγινε στις 21/5. Κοινό στοιχείο και των δύο είναι ότι σχηματίζουν δυσαρμονική όψη με το Ποσειδώνα, εξ ου και οι νύξεις για παραπλανήσεις.
 
Όταν έχουμε ενεργοποίηση του Ποσειδώνα βρισκόμαστε πάντα μπροστά σε μια ιδιαίτερη κατάσταση. Από τη μια πλευρά αν βλέπουμε τη ζωή μέσα από ένα τετράγωνο πρίσμα και με ρεαλισμό στη πραγματικότητα δε καταφέρναμε και πολλά πράγματα. Αν το δούμε καθαρά και ψυχρά το ζήτημα, ό, τι κι αν κάνουμε γεννιέται και μετά πεθαίνει, αναπτύσσεται και μετά φθείρεται, έρχεται και μετά περνάει. Άνθρωποι, επιλογές, καταστάσεις βρίσκονται σε ένα φαύλο και αέναο κύκλο ματαιότητας. Αυτή η απογοήτευση είναι το ένα πρόσωπο του Ποσειδώνα. Το ένα άκρο. Οπότε μια ενεργοποίηση του Ποσειδώνα (όπως γίνεται με τις εκλείψεις) ή μια διέλευση του έχει συχνά αυτό το άρωμα ματαιότητας, παραίτησης, απογοήτευσης. Αυτό το "Γιατί να μην κρατάει για πάντα αυτό που ζω;", "Γιατί πρέπει να υπάρχει τόσος κόπος και κούραση για όλα;", "Ποιο το νόημα να προσπαθώ;" είναι ο Ποσειδώνας που είναι ασυνείδητη, πανίσχυρη ανάγκη να υπερβούμε το κύκλο του θανάτου.
 
Και ποιος είναι ο μηχανισμός για να τον υπερβούμε; Φυσικά η λύτρωση - αυτή η τυφλή πίστη στην επόμενη σχέση, επιλογή, κατάσταση που αυτή τη φορά θα κάνει όλα με μαγικό τρόπο να δουλέψουν. Άλλος μηχανισμός είναι η απόδραση - να αφήσω παραπέρα την υλική σφαίρα και τις αξίες της και μαζί βέβαια μ' αυτά τους περιορισμούς που μου επιβάλλουν οι κοινωνικές απαιτήσεις (Κρόνος), να αποδεσμευτώ από τον κύκλο της προσπάθειας (Άρης) ή να μην με απασχολούν οι απολαύσεις της ζωής (Αφροδίτη) αφού τελικά όλα αυτά είναι παροδικά.
 
Αν καταπιέσεις μια Ποσειδώνια παρόρμηση έρχεσαι αντιμέτωπος με την απογοήτευση. Αν παρασυρθείς από αυτή έρχεσαι αντιμέτωπος με τη διάλυση των αξιών και των επιθυμιών που σε συγκροτούσαν ως τώρα ως χαρακτήρα. Αυτή είναι η έννοια ενός συλλογικού πλανήτη: δεν υπάρχει στην εξίσωση η πιθανότητα να βγει το Εγώ απόλυτα κερδισμένο. Δεν μπορούμε να έχουμε και τη πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Εδώ όμως είναι που αρχίζει και γίνεται ενδιαφέρον το θέμα Ποσειδώνας.
 
Όταν αφηνόμαστε να μας παρασύρει και επιλέγουμε ένα σύντροφο ή να εγκαταλείψουμε έναν για την επιδίωξη του απόλυτου έρωτα που μας εκφράζει ή όταν προβαίνουμε σε μια επαγγελματική επιλογή που πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα μας λυτρώσει ή θα μπορέσουμε να στηριχτούμε σ' αυτή για να νιώσουμε ασφαλείς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε αποδεσμευόμαστε και από την συναισθηματικό βάρος που οι προηγούμενες καταστάσεις μας προξενούσαν. Κάτω από την επιρροή του Ποσειδώνα μπορεί κανείς πραγματικά να νιώσει αναγεννημένος, ελεύθερος, πως κυνηγά τη μαγεία και το όνειρο και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό για μια περίοδο να τα ζήσει. Εκείνες οι στιγμές είναι ίσως συναισθηματικά και ψυχικά οι στιγμές που αποζημιώνουν για όλες τις δυσκολίες χρόνων.
 
Φυσικά κάποια στιγμή ο Ποσειδώνας περνάει, η ενεργοποίηση τελειώνει και αν όσα ζήσαμε τα δούμε πάλι από την ωφελιμιστική σκοπιά του Εγώ μας και τα κρίνουμε βάση του αποτελέσματος, πάλι θα απογοητευτούμε. Κι αυτό είναι ίσως το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε γιατί αρνούμαστε τις στιγμές που έχουμε βιώσει. Και τότε αρχίζουν οι ενοχές για τα καλά που αφήσαμε και για τον Παράδεισο που πιστέψαμε ότι θα βρούμε και δεν υπάρχει.
 
Όμως ο Ποσειδώνας μας απέδειξε και μας αποδεικνύει κάθε φορά ότι είναι το γεγονός ότι σκεφτόμαστε ωφελιμιστικά και με βάση το αποτέλεσμα που δεν μας επιτρέπει να χαρούμε και να βιώνουμε στο έπακρο όσα έχει να μας προσφέρει κάθε εμπειρία μας. Το γεγονός ότι ζούμε ακριβώς σ' ένα ωφελιμιστικό κόσμο που κρίνει από το αποτέλεσμα τα πάντα είναι που κάνει τόσο δύσκολη την αναμέτρηση μας με αυτό το αρχέτυπο, μ' αυτή τη συναισθηματική κατάσταση.
 
Και μια (αυτο)κριτική πριν κλείσω: στις περισσότερες των περιπτώσεων όταν αστρολόγοι γράφουν για τον Ποσειδώνα μιλάνε με τους όρους ακριβώς που μίλησες κι εσύ στην ερώτηση σου. Φυσικά και δεν μπορεί κάποιος, σε κάθε πρόβλεψη να αναλύει το βαθύτερο νόημα της δυναμικής του Ποσειδώνα και από τη στιγμή που τις περισσότερες φορές θα καταλήξουμε οι περισσότεροι πάλι να δούμε τα πράγματα από τη σκοπιά του Εγώ μας, είναι λογικό οι λέξεις που πρωταγωνιστούν να είναι "ψευδαίσθηση" και "απογοήτευση". Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και αυτοί που γράφουν δεν είναι έξω από το παιχνίδι της ζωής. Γράφουν με βάση αυτό που έχουν βιώσει, προειδοποιούν με βάση αυτό που θα ήθελαν κι εκείνοι να έχουν προειδοποιηθεί. Ότι γνωρίζουν κάποιους από τους κανόνες του παιχνιδιού δε τους κάνεις κυρίαρχους του παιχνιδιού. Ότι μπορούν να διαβλέψουν 10 πράγματα δε σημαίνει ότι έχουν λύσει το αίνιγμα του σύμπαντος. Τουλάχιστον οι άνθρωποι που είμαστε εδώ δεν το βλέπουμε έτσι. Ζούμε μαζί σας και κάνουμε λάθη μαζί σας και μαθαίνουμε πάντα μαζί σας. Και για να κλείσω Ποσειδώνια, όλοι τα ίδια πράγματα ποθούμε και τις ίδιες καταστάσεις βιώνουμε. Δε διαφέρουμε σε τίποτα.
 
Ελπίζω να ξεδιάλυνα λίγο τη κατάσταση. Καλή συνέχεια.

Gemini86, για πείτε λοιπόν! Πως το βλέπετε αυτό το σχηματισμό; Ερμηνείες;