Μια φορα κι ενα καιρο ηταν ενα τραγουδι..
το ονειρο του ητανε να λατρευτει και να τραγουδηθει απο κοσμο πολυ..
κ' ετραγουδηθηκε, και λατρευτηκε και απογειωθηκε..
Που να ηξερε το καημενο οτι το ονειρο που τοσο ηθελε, ειχε και καποιο τιμημα..
Το βαρος που εσηκωνε στην πλατη του, εγινε ασηκωτο..
Που να ηξερε το καημενο οτι αυτο που ευχοταν μια ζωη, ηταν τελικα μια ουτοπια?
Μετανιωνει πικρα... που ευχηθηκε για κατι τοσο μεγαλο και η ευχη του εισακουστηκε..

Αχ τραγουδακι μου ομορφο κι ονειρεμενο, πιο σοφο και πιο ομορφο πλεον, η ψυχη σου αθανατη, τι μπορει να σε γκρεμισει πια??

Παλιό τραγούδι κι άγιασε
απ' το πολύ το δάκρυ
στην πλάτη του φορτώθηκε
του κόσμου τον καημό
Κι αν το ρωτήσεις θα σου πει
πατρίδα πια δεν έχω
καμιά πατρίδα δεν χωρά
ολόκληρο ουρανό

Βαφτίστηκα στο άχτι σας
στην πίκρα, στο γινάτι σας
και πιο ψηλά ανεβαίνω
Είμαι το πρώτο γάλα σας
η μυρωδιά της μάνας σας
γι αυτό σας ανασταίνω

Παλιό τραγούδι κι άγιασε
απ' την πολύ αγάπη
έγινε ρούχο του φτωχού
του μόνου συντροφιά
Κι αν το ρωτήσεις θα σου πει
τα χρόνια μου δεν ξέρω
ποιος ξέρει πότε ράγισε
πρώτη φορά καρδιά

Βαφτίστηκα στο άχτι σας
στην πίκρα, στο γινάτι σας
και πιο ψηλά ανεβαίνω
Είμαι το πρώτο γάλα σας
η μυρωδιά της μάνας σας
γι αυτό σας ανασταίνω

http://www.youtube.com/watch?v=R86ipTdQy_A