Τι γινεται οταν ατομα που εχουν ζησει για χρονια μαζι κι εχουν κανει οικογενεια-αποφασιζουν να χωρισουν τωρα που τα παιδια απογαλακτιστηκαν και δεν εχουν την αναγκη τους?? οι γονεις μου ηταν παντα ενα περιεργα αντιθετο ζευγος.Οχι διαφορετικοι-αυτο θα ειχε καποια ιντριγκα.Ηταν αντιθετοι.Παντα ειχα την εντυπωση οτι μενουν μαζι για μας.Οχι για τους ιδιους.Και απορουσα γιατι να κανουν τετοια θυσια λες κι εμεις θα χανομαστε αν χωριζαν.Γνωριστηκαν καλα ομως ποτε δεν εδωσε ο ενας σημασια στο τι θελει ο αλλος.Κοιταζε ο καθενας τον εαυτουλη του και η ζωη συνεχιζοταν λες και δε συνβαινει τιποτα.Στρουθοκαμηλισμος? κουκουλωναν τις αντιθεσεις τους και τις διαφορες τους κι εκαναν πως δεν υπαρχουν.Ο ενας ηθελε να παει ενα γηπεδακι και η αλλη δεν το δεχοταν γιατι ηθελε να πανε θεατρο.Ποτε δεν ειδα να υποχωρει ο ενας στην επιθυμια του αλλου.Κι ειναι κριμα να γινεται αυτο αφου το προσον να γνωριζονται καλα τοσα χρονια ηταν τεραστιο.Ομως δεν το εκμεταλευτηκαν ποτε γιατι απλουστατα αυτα που ηθελε ο ενας για να περνα καλα-ηταν αλλα απ'αυτα που ηθελε ο αλλος.Και ειναι απογοητευση αυτο βλεποντας το να συνβαινει απ'εξω-οπως εμεις.Να σε ξερει ο αλλος σαν την τσεπη του πανωφοριου του-αλλα να μην παραχωρει τιποτα για να εισαι καλα.Αν δε γνωριζονταν και πολυ-το καταλαβαινω.Αλλα μετα απο τοσα χρονια και τοσα που περασαν-ειναι αδιανοητο να βλεπεις ανθρωπους να μην δινουν δεκαρα για το τι θελει ο ανθρωπος που ειναι κοντα τους.Τωρα σε χωριστες πορειες-ισως να βρουν την ακρη τους με ανθρωπους που θελουν ιδια πραγματα και εστω και τωρα βρουν το δρομο τους και χαρουν λιγο χωρις να καταπιεζονται σε μια συμβαση που δεν ειχε λογο υπαρξης.