Ερωτήσεις, απορίες ... Πού είναι η Αφροδίτη μου, τι κάνει ο Άρης στον τρίτο οίκο, ο Κρόνος στον Ζυγό, Ο Πλούτωνας σε τετράγωνο με Σελήνη, o Ερμής ανάδρομος... Ανησυχίες ανθρώπινες. Γινόμαστε πολύ ευαίσθητοι για όσα μας αφορούν προσωπικά. Για ζητήματα που αγγίζουν τους φόβους μας, τις ανασφάλειες μας, για όσα μας απογειώνουν, μας προσγειώνουν ή μας ταρακουνούν. Kαι έπειτα διεκδικούμε έναν χρησμό (λες και είμαστε πάντα έτοιμοι να τον κατανοήσουμε…).
Μεγάλωσα σε μια εποχή που οι New Age φιλοσοφίες παρότρυναν τους ανθρώπους να νιώσουν την μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα τους. Ξαφνικά όλα ήταν δυνατά αρκεί να το επιθυμούσες. Ο νους απέκτησε δύναμη απεριόριστη. Όλοι πειστήκαμε πως το θέλω μας έχει θεϊκή προέλευση και είναι άμεσα εκτελεστέο. Με κάθε τρόπο. Το δικό μας θέλω, γιατί των άλλων δε μετρούσε. Οι άλλοι έγιναν ξένοι, δεν ήμασταν πια εμείς, ήμασταν εγώ και εσύ και ζούσαμε ιδιωτεύοντας στους προσωπικούς μας κόσμους.
Προσωπικά (δεν μπορώ να το αποφύγω ούτε και τώρα- ανήκω στη φυλή του καρκίνου) θέλω να ωφεληθώ από τη θέση του Δία όχι μόνο γιατί είναι στον 7ο μου και ίσως ζήσω έναν ερώτα ή γίνω δημοφιλής, αλλά γιατί ο Δίας στους Ιχθύες μιλάει για ανθρωπιά, προσφορά και σεβασμό. Επιθυμώ να εστιάσω σε όσα με ενώνουν και όχι σε αυτά που με ξεχωρίζουν από το Εμείς, που όπως λέει η αγαπημένη μου φίλη, μπορεί να ανακηρυχτεί σε ένα Republic of We!
το δινω μονο και μονο που μπηκες στον κοπο να το αντιγραψεις με λαθη