Πως απο την αμαθεια περναμε στην γνωση ? Δεν υπαρχει παντοτε ενα ενα ενδιαμεσο διαστημα ημιμαθειας ? Μονο η κλιμακα αλλαζει α επιπεδου ημιμαθης β και και γ .
Υπαρχει κανεις που ξερει τα παντα ? Μηπως αυτο δεν οριζεται σε σχεση με αυτους που μιλαει συνομιλει και συνδιαλεγεται ..
Ειμαι δασκαλα το οτι ξερω περισσοτερα up to a point απο τους μαθητες μου δεν με κανει απαραιτητως γνώστη ..
στον βαθμο που δεν υπαρχει η απολυτη αληθεια δεν υπαρχει και η απολυτη γνωση  και αρα το ατομο που  την κατεχει ..

Ποσο η οποιαδηποτε γνωση μπορει να ειναι φορεας εξουσιας και να την ασκουμε διαλεγωντας πως να την μοιρασουμε με το σταγονομετρο ή με το τσουβαλι αναλογα με το πως ξυπνησαμε το πρωι ?
Ειναι η γνωση θεμα δια ? ειναι η δυνατοτητα μας να ειμαστε  απλοχεροι και στο να μαθαινουμε και να μοιραζουμε οτι μαθαμε θεμα που σχετιζεται με τον πλανητη αυτο ?

Η γνωμη μου : Δεν επαψα ποτε να ειμαι μαθητρια σε αυτη τη ζωη και δεν θα σταματησω ποτε να ειμαι μεχρι την τελευταια ανασα , και μαθαινω απο τους δασκαλους μου αλλα και απο τους μαθητες μου . Η γνωση ειναι ενα αμφιδρομο νταραβερι και ο καθενας Δασκαλος  κατα την ταπεινη μου γνωμη πρεπει να το εχει καλα στο μυαλο του αυτο.

Στην περιπτωση που ο Διας μας δειχνει τι δασκαλοι ειμαστε , ποιος δειχνει τι μαθητες ειμαστε ? Ο ιδιος ?
επισης τι κανει το μαθητη αρπακτικο πουλι ανικανο για αναμεταδοση και αντροφοδοτηση αυτης της σχεσης ?
Αυτο θελω , το πηρα κι εφυγα ?