Δεν ειμαι ενεργη πολιτικα χρονια τωρα , απο βαθεια εσωτερικη επιλογη. Κατηγορουμαι απο παλιους συναθλητες πως αποπολιτικοποιηθηκα που ειναι ψεμμα .
Σπανιως ταραζομαι με τα δρωμενα της κεντρικης πολιτικης σκηνης σε αντιθεση με το τι συμβαινει σε κοινωνικο επιπεδο.
Παρ' ολα αυτα με επιασε ξαφνικα μια αγωνια σημερα , βγηκα για λιγο απο τα μεσα μου εξω .. δυο τρεις κουβενετς απο δω και απο κει .

Η χωρα παει σε εκλογες και ξαφνικα δεν μου φανηκε τοσο βαρετο αυτο οσο τις προηγουμενες φορες. Ενιωσα μια απειλη και ενα ακαθοριστο βαρος για οτι και ειναι η επομενη μερα. Ανεξαρτητως αριθμων και αποτελεσματος που ετσι κι αλλιως εχω μια αισθηση πως στην μακροκλιμακα δεν αλλαζουν ιδιαιτερως τα παιχνιδια στη σκακιερα, συναισθανθηκα ποσο ανυπερασπιστοι και αφελεις ειμαστε συνολικα απεναντι σε ενα τεραστιο πραγμα που ερχεται και ατενιζουμε ανυποψιαστοι.

Νιωθω λιγο σαν πιονι , σε ενα αναλγητο παιχνιδι βιας που σε καμια περιπτωση δεν με αφορα προσωπικα.
Ελπιζω και ευχομαι να ειμαι απλα συναισθηματικα υπερβολικη οπως παντα.

Δεν ειναι η απειλη της αυξησης ενος κομματος που φλερταρει με τους νεοναζι στην ελληνικη κοινωνια , δεν ειναι ο κινδυνος για αποσταθεροποθηση μεσω αλλεπαλων εκλογων και κυβερνησεων συνασπισμων που στην ουσια δεν μπορουν να συνασπιστουν.

Ειναι το πλαισιο γενικοτερης ανασφαλειας και καταρευσης των μοντελων μεσω των οποιων η χωρα που ζω ανθιζε και βαρυγγομουσε ταυτοχρονα τα τελευταια πολλα χρονια ,
η μνημη για το ρολο των συμμαχων σε ολους τους πολεμους που αδικως και ασκοπως καποτε δωσαμε.

και να τρομος πως οι επομενες μερες θα ειναι μακραν διαφορετικες απο την θαλπωρη της καπιταλιστικης ευημεριας μεσα στην οποια μεγαλωσα .

Ναι φοβαμαι για μκρο ή μεγαλο πολεμο .

Οι πολεμοι συσπειρωνουν , κοινωνικα πλαισια τα οποια ολισθαινουν.

θα ειμαστε ο πολεμος που η ευρωπη χρειαζεται ?

Υ.Σ Ευχομαι πραγματικα η προσωπικη μου αγωνια σε μηνες ή χρονο απο τωρα απλα να φανταζει σαν αλλη μια στιγμη υπερβολικης γελοιοτητας δικιας μου εδω.