Τον τελευταίο καιρό παίρνω συνέχεια αυτήν την απάντηση. Παλαιότερα που απλά θύμωνα μου έλεγαν όλοι πως είμαι άδικος, σκληρός και παράξενος, πως νευριάζω συνέχεια χωρίς λόγο και πως είμαι υπερβολικός. Τώρα τελευταία όταν τα πάρω το δείχνω έντονα και προσπαθώ να προσδιορίσω στα λόγια τι με χάλασε. Η Απάντηση που παίρνω πλέον είναι η εξής. Έχεις δίκιο, απόλυτο δίκιο ΑΛΛΑ κατάλαβε με έχω αυτό το θέμα, εκείνο το θέμα, το άλλο θέμα, έχω πολλά θέματα.

Το ξέρω πως έχω δίκιο, το θέμα είναι να έχω δίκιο; Το θέμα δεν είναι εφόσον εκτιμάμε το άλλο πρόσωπο να του φερόμαστε έτσι ώστε να μην μπαίνουμε στη διαδικασία να λέμε "έχεις δίκιο αλλά"; Διότι δε θέλω να αποδείξω πως έχω δίκιο, θέλω απλά λίγη ηρεμία και να μην ακούω στα λόγια πως με εκτιμούν αλλά να το βλέπω και στην πράξη. Να το βλέπω όχι από εγωισμό αλλά ξέρω γω να μη δοκιμάζομαι συνεχώς λες και περνάω συνεχή τεστ. Καλώς ή κακώς έχω επίσης συναισθήματα. Τι στο καλό κάνω λάθος και γίνεται αυτό; Θα έλεγα πως εγώ επιλέγω τέτοια άτομα γύρω μου αλλά δε γίνεται διότι έχω πετύχει και 1-2 άτομα που δεν ήταν έτσι. Άρα δε γίνεται αυτό. Τελικά τι είναι αληθινό και τι όχι; Είναι αληθινή αγάπη το να σου λένε "Έχεις δίκιο αλλά";