Searching for a destiny that's mine there's another place another time.
Touching many hearts along the way, hoping that I'll never have to say...
...Follow your emotions anywhere is it really magic in the air?
Never let your feelings get you down. Open up your eyes and look around
...It's just an illusion - illusion - illusion....
http://www.youtube.com/watch?v=-q7suazFIpg
Από τότε προσπαθώ να μην επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη. Ομολογώ είναι πολύ δύσκολο...Ιδίως όταν θέτεις ως αδιαπραγμάτευτους όρους την ειλικρίνεια και το σεβασμό.
Όσο για τα αρνητικά...δεν νομίζω ότι τα διαγράφεις ποτέ από τη σκέψη σου. Πρέπει όμως να συμφιλιωθείς με αυτά για να μπορέσεις να εξελιχτείς...
Μπορει κάποιος να ανατρέψει ότι έχει αρχίσει να ξεθωριάζει στα μάτια σου?
Αντέχεις να δίνεις ευκαρείες?
Αν τελικά δώσεις ευκαιρεία, μπορείς να καταφέρεις να διαγράψεις οτιδήποτε αρνητικό απο τη σκέψη σου?
(μη νιώθεις οτι σου παίρνω συνέντευξη! απλά μου αρέσει να βλέπω πως σκέφτονται οι άνθρωποι. Η δική μου απάντηση στις ερωτήσεις μου είναι ΟΧΙ!)
Τι γίνεται όμως όταν εμπιστεύεσαι, πιστεύεις, θαυμάζεις και σέβεσαι τον/ην άλλο/η για να έρθει ξαφνικά ...η διάψευση? Όταν διαπιστώνεις ότι ο άλλος-ανεξαρτήτως μόρφωσης, ηλικίας, εμπειρίας- θέλει δίνοντας ελάχιστα να παίρνει πολλά...
Έχω συγκρατήσει την εξής φράση: "Δε χρήζει κανείς φιλανθρωπίας σε αυτό το σπίτι...Είναι καλύτερο να δίνεις ΚΑΙ να παίρνεις..."
Τουλάχιστον, μέχρι σήμερα είχα την προνοητικότητα να φεύγω εγκαίρως, ώστε να μη χάνω στον τομέα "αξιοπρέπεια".
Τώρα πρέπει να μάθω να φέρομαι καλά στους άλλους, αφού πρώτα μου δείξουν ότι το αξίζουν.
Νιώθεις αυτό το ανικανοίητο στις σχέσεις?
Αν ναι, θεωρεις ότι είναι κάτι παροδικό ή ζητάς την ανατροπή?