Κορύφωση του Θείου Δράματος σήμερα με την αποκαθήλωση και την ταφή του Ιησού. Οι Χριστιανοίι πενθούν το θάνατο του Θεανθρώπου σε μια ατμόσφαιρα ιδιαίτερα κατανυκτική και φορτισμένη συναισθηματικά.Μεγάλη Παρασκευή , μέρα της χαρμολύπης όπως πολύ όμορφα περιγράφει η εκκλησία.Λύπη για το Πάθος, τον Θάνατο, την Ταφή. Συγκίνηση και δάκρυα για το βουβό θρήνο της Παναγίας που ο υμνωδός της εκκλησίας την θέλει να συγκλονίζεται ως μητέρα και να αναφωνεί "Ω γλυκύ μου έρα, γλυκύτατό μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος". Αλλά και χαρά. Χαρά για την Ανάσταση που ακολουθεί και σηματοδοτεί τη λύτρωση και τη νέα αρχή.

Στην υπέρτατη θυσία που γίνεται σε αυτόν το σταυρό….το καλό και το κακό παύουν…πια …
Οι βοές του πολέμου τους σιγούν…αυτού του πολέμου που ξεκίνησε  από την ώρα που δυο άνθρωποι γυμνοί γεύτηκαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού.

Μέσα στην ομίχλη της ζεστής μυρωδιάς του λιβανιού, μέσα στους υπέρκοσμους ήχους του βυζαντινού μέλους βρίσκουν τον τρόπο να μονοιάζουν…Φόβος και δύναμη, θλίψη και άνοιγμα ψυχής, πνιγμός από τη βαθιά περισυλλογή και χαρά από το βλέμμα που μπορεί να ατενίζει ακόμα το φωτεινό πέρασμα…Όλα μαζί που συναντιούνται δεν συγκρούονται …δεν ψάχνουν τα πρωτεία…Όλα τα συναισθήματα και…όλα τα πάθη αποκαλύπτονται την ώρα του πάθους του υπέρκοσμου…και διεκδικούν τη θέση τους …το δικαίωμά τους…Όλα εκεί χωρίς συγκρούσεις καλού και κακού…όλα εκεί…ανθρώπινα…κάτω από το πέπλο μιας υπέρλογης αγάπης…: της αληθινής αγάπης…: της αγάπης…

Ας ξεχάσουμε μίση πάθη και εγωισμούς,ας πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον, ας έρθουνε πιο κοντά οι ψυχές των ανθρώπων κι ας λουστούμε στο νόημα της πραγματικής ΑΓΑΠΗΣ.

Καλή Ανάσταση σε όλους μας...ανάσταση ψυχής, καρδιάς και σκέψης