Χώρησα με τον σκορπίνο που τα είχαμε 2,5 χρόνια κοντά...Το αστείο είναι πως σε 2 μήνες ανεβαίνω να ζήσω στην Αθήνα μόνιμα και θα είμασταν στην ίδια πόλη..2,5 χρόνια από απόσταση,μέσα στην ένταση αλλά και στο πάθος,ίντριγκες και τσακωμοί,αρκετοί χωρισμοί, αλλά και πολλές πανέμορφες στιγμές και κυρίως αρκετό ρίσκο και μεγάλη δόση τρέλας...

Ήταν κοινή απόφαση..Είναι νωρίς να ξέρω αν θα κρατήσουμε μια τυπική επικοινωνία..Προς το παρόν,δεν θα ήθελα...Το ίδιο ίσως και εκείνος...

Χωρίσαμε τόσο ήρεμα,τόσο γλυκά και πρώτη φορά τον είδα να κλαίει και ήταν κάτι που δεν ήθελα να το δω ποτέ..Του αξίζει να είναι και να περνάει καλά...

Ο καθένας την ζωή του από εδώ και στο εξής λοιπόν...

Έκλεισε και αυτό το κεφάλαιο...Έτσι είναι η ζωή...

(Απλά μου ήρθε να γράψω κάποιες σκέψεις μου,δεν ήθελα κάτι συγκεκριμένο..)