Γουστάρω το ΠΑΣΟΚ για αυτά που κάνει

Γουστάρω που ξυπνάει τους μικροαστούς

Γουστάρω που ρίχνει τα δακρυγόνα σε ανυποψίαστους φιλήσυχους πολίτες

Γουστάρω που βιαιοπραγεί στους αδυνάμους.. μπας κ ξυπνήσουν κ τα γαμήσουν όλα

 

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα δακρυγόνα. Μας χαρίσατε μερικές υπέροχες στιγμές ψυχαγωγίας, ανάτασης και χαράς.

Μας ψεκάσατε προληπτικά για να δακρύσουμε με κατάνυξη στην μεσοπρόθεσμη κηδεία της δημοκρατίας κι όμως εμείς οι αντιδραστικοί και κακοπροαίρετοι πολίτες β΄ κατηγορίας χαμογελάσαμε.

Δώσατε εντολή στα ΕΣ ΕΣ να γίνει η πλατεία θάλαμος αερίων γιατί η συγκέντρωση σας χάλαγε τη θέα προς την Ερμού κι όμως εμείς, ανθεκτικοί σαν τις κατσαρίδες, καταφέραμε να αναπνεύσουμε και γελάσαμε περισσότερο.

Μας βομβαρδίσατε με χημικά για να μας θυμίσετε ευγενικά πως μας θεωρείτε κατακτημένους εχθρούς σας κι όμως εμείς οι αντιστεκόμενοι άοπλοι ιθαγενείς δεν πάθαμε τίποτα και γελάσαμε τρανταχτά.

Πνίξατε το κέντρο της πόλης σε ένα τοξικό νέφος για να ικανοποιηθούν οι αγορές και τα χρηματιστήρια κι όμως εμείς οι άξεστοι σας μουντζώναμε και γελάσαμε ακόμη ποιο δυνατά, ξεκαρδιστίκαμε, πέσαμε κάτω απ τα γέλια, αλήθεια σας λέω.

Γελάσαμε πολύ. Γελάσαμε γιατί την ώρα που μας δηλητηριάζατε, την ώρα που τα τα μάτια μας θόλωναν, την ώρα που η αναπνοή μας κόντενε επικίνδυνα, εμείς βλέπαμε ένα όραμα, όλοι μαζί, ένα ομαδικό όραμα, ένα κοινό όραμα.

Τα δακρυγόνα σας μας ζάλισαν, την ακούσαμε από το μίσος, μαστουρώσαμε από την οργή και όλοι χαμογέλαγαν, χαμογέλαγαν σαρδόνια. Ναι αλήθεια σας λέω χαμογέλαγαν.

 

Έβλεπαν το ίδιο κοινό όραμα, μια τρισδιάστατη προβολή στον καπνό από τα ληγμένα δακρυγόνα, ένα θερινό σινεμά που έπαιζε μια βουβή μαύρη κωμωδία. Τα δακρυγόνα σας έχουν περίεργες παρενέργειες, να τα κοιτάξετε επειγόντως. Πυροδοτούν ένα κοινωνικό υποσυνείδητο που βγαίνει πάνω από τα κόμματα, τις ηλικίες και το μορφωτικό επίπεδο.

Ναι σας το ορκίζομαι χαμογέλαγαν όλοι γιατί έβλεπαν την ίδια εικόνα, τα χαμόγελα πήγαιναν από πρόσωπο σε πρόσωπο καθώς απλώνονταν η δύσοσμη σκόνη που αμόλαγαν τα ακόμη πιο δύσοσμα σκυλιά σας.

Εσείς δεν μπορούσατε να τα δείτε κάτω από τις αντιασφυξιογόνες μάσκες και τα μαντήλια μας, όμως ήταν εκεί, μεγάλα χαρούμενα χαμόγελα. Δεν μπορούσατε να τα δείτε γιατί είχατε κλειστά τα παράθυρα, η θέα του “λαουτζίκου” σας φέρνει αηδία και σας κόβει την όρεξη.

 

Εσείς βλέπατε μόνο τα δάκρυα, τα δάκρυα που σας τρέφουν, τα δάκρυα που σας κρατούν στην εξουσία, τα δάκρυα που σας δίνουν τη δύναμη, τα δάκρυα που σας “νομιμοποιούν”. Τα δάκρυα που σας καυλώνουν όταν χαριεντίζεστε με τους χορηγούς σας.

 

Βλέπατε μόνο τα δάκρυα γιατί σε αυτά στοιχηματίσατε, σε αυτά επενδύσατε, σε αυτά βασίζεται η “θεραπεία σοκ”, σε αυτά επιδιώκετε να πνίξετε την αλήθεια. Βλέπατε μόνο δάκρυα απελπισίας, λύπης και κατάθλιψης γιατί ζείτε και παρασιτήζεστε από τη μιζέρια, όπως όλοι οι τσαρλατάνοι που εμπορεύονται ελπίδες.

Κι όμως ήταν δάκρυα χαράς. Ναι αλήθεια σας λέω, δακρύσαμε από χαρά γιατί βλέπαμε όλοι τον ίδιο αντικατοπτρισμό πάνω από την όαση του συντάγματος. Σαν Φάτα Μοργκάνα από ένα πιθανό μέλλον, σαν φωτογραφία που διασώθηκε από την σπασμένη κάμερα κάποιου διαδηλωτή. Τρεμάμενη εικόνα στο ζεστό απ τη φωτιά αέρα σε κάποιο φλεγόμενο κάδο απορριμμάτων, αλλά ξεκάθαρη και ευκρινής. Αισιόδοξη αφαιρετική εικόνα. Αφαιρετική γιατί δε σας περιελάμβανε.

Εμείς βλέπαμε δέντρα, ναι δέντρα μεγάλα και υγιή, δέντρα γερά και όμορφα. Δέντρα αγέρωχα κάτω από ανοιξιάτικο ουρανό. Ναι αλήθεια σας λέω, όλοι βλέπαμε τα ίδια δέντρα και ήταν σίγουρα άνοιξη. Και γελάγαμε, γελάγαμε δυνατά. Γελάγαμε γιατί νιώθαμε πως πλησιάζει η άνοιξη και τα δέντρα ανθίζουν την άνοιξη.

Ναι αλήθεια σας λέω. Και τα κλαριά τους … τα κλαριά τους ήταν στολισμένα γεμάτα μπουμπούκια, για αυτό γελάγαμε. Γελάγαμε με τα μπουμπούκια γιατί κρέμονταν από τα κλαριά των δέντρων, δεν άνηκαν στα δέντρα απλά κρέμονταν. Ναι σε κάθε κλαρί κρεμόταν και από ένα τουλάχιστον μπουμπούκι, αλήθεια σας λέω. Μπουμπούκια με διαφορετικά χρώματα, αλλά ίδια και απαράλλαχτα ως προς το είδος. Κρέμονταν στα δέντρα με το βάρος τους να λυγίζει τα κλαριά, σαν να αιωρούνταν, άψυχα….

Και τότε ξεκαρδιστίκαμε στα γέλια, ναι αλήθεια σας λέω κλάψαμε από τα γέλια.

Σας ευχαριστούμε αγαπητοί τραπεζοτσολιάδες, σας ευγνωμονούμε που μας δώσατε τόση χαρά, είστε πραγματικά τα μπουμπούκια της άνοιξης μας ….

Ψεκάστε μας λοιπόν, εμπρός ψεκάστε μας κι άλλο. Ρίξτε πολλά δακρυγόνα, άφθονα, τόσα που να δακρύσει όλοι η Ελλάδα, ρίξτε όσα μπορείτε. Όσο ποιο πολλά, τόσο ποιο γρήγορα θα μεγαλώσουν τα δέντρα. Τα δέντρα των πλατειών ποτίζονται με τα δάκρυα μας, αγαπητά μας μπουμπούκια, μεγαλώνουν με το δάκρυ μας για να μας δώσουν τη δροσερή τους σκιά και τα κλαριά τους για να κρεμαστούν όλα τα μπουμπούκια ….

Δεν κλαίμε από τα δακρυγόνα σας. Είναι δάκρυα χαράς.

 

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΟΙ ΩΡΕΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ