Ένα ωραίο ερώτημα, από αυτά που διχάζουν παρέες, οικογένειες, αστρολόγους ακόμη και σχολές αστρολογίας!
Λοιπόν εγώ θα σου καταθέσω εδώ μερικές απόψεις υπό ένα λίγο διαφορετικό πρίσμα. Όμως θα χρειαστώ τη βοήθεια σου σε αυτό. Θα ήθελα για μια στιγμή να διαγράψεις από το μυαλό σου τη λογική των δύο προσώπων (πατέρας/μητέρα) και να κοιτάξουμε λίγο την σχέση μεταξύ τους, τη μοναδική μονάδα που δημιουργούν (γονεϊκή σχέση). ΟΚ? Το έχουμε! Πάμε να μιλήσουμε για τη σχέση μεταξύ των δύο γονιών λοιπόν πριν μιλήσουμε για τον καθένα ξεχωριστά, και πιο συγκεκριμένα για τη σχέση των γονιών μέσα από τη ματιά του παιδιού και τι σημαίνει για αυτό. Και θα προχωρήσουμε έτσι γιατί ο 4ος και 10ος οίκος σχηματίζουν έναν άξονα και στην αστρολογία οι άξονες των ζωδίων έχουν μια πολύ συγκεκριμένη λειτουργία: χωρίζουν τα ενιαία σε επιμέρους και μετά μας βοηθούν να τα συνθέσουμε ξανά. Αυτό θα κάνουμε και εμείς…
Όσο και αν θέλουμε να διακηρύξουμε την ανεξαρτησία και την αυτονομία μας καθώς μεγαλώνουμε, η αλήθεια είναι ότι δεν ξεφυτρώσαμε από το πουθενά – δεν είμαστε αυτοφυής. Γεννηθήκαμε σε ένα περιβάλλον και μεγαλώσαμε (στην ιδανική περίπτωση) από δύο γονείς οι οποίοι (επίσης στην ιδανική περίπτωση) είχαν μια σχέση μεταξύ τους που προϋπήρχε της γέννησης μας. Γεννιόμαστε δηλαδή σε ένα περιβάλλον που οι γονείς μας, εκτός από άνθρωποι που (θεωρητικά) μας αγαπούν και θέλουν να μας δουν να μεγαλώνουμε ευτυχισμένοι και υγιής, έχουν βάλει τη σχέση τους σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά του στοιχεία. Και καθώς μεγαλώνουμε και συνειδητοποιούμε τη θέση μας μέσα στην οικογένεια και τους μηχανισμούς της ερχόμαστε αντιμέτωποι ακριβώς με αυτό το πλαίσιο σχέσης που έχουν θέσει και το οποίο ενδεχομένως ούτε και οι ίδιοι μπορούν να κατανοήσουν στο έπακρο. Αυτό το πλαίσιο σχέσης, που είναι και η πρώτη επαφή μας με την έννοια «Συντροφική/Ερωτική/Συζυγική Σχέση», είναι που αποτυπώνεται ακριβώς από τον άξονα του 4ου και του 10ου οίκου, που είναι και το θέμα της ερώτησης σου. Και εδώ εγείρονται μια σειρά από πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις, πολύ πιο ενδιαφέρουσες από τον «αν θα δω το πατέρα στον 4ο οίκο και τη μαμά στον 10ο ή αντίστροφα»…
Πρώτον, το γεγονός ότι παραδοσιακά ο άξονας 4ου – 10ου οίκου είναι κάθετος με τον άξονα του Ωροσκόπου – Δύσης (που είναι και ο άξονας των «σχέσεων» που εμείς επιλέγουμε να συνάψουμε) μας δείχνει αρχικά ότι είμαστε προορισμένοι να συγκρουστούμε και να πιεστούμε από το πλαίσιο της σχέσης των γονιών μας. Αν εγώ έχω ωροσκόπο Καρκίνο λόγου χάρη και ο άξονας 4ου – 10ου βρίσκεται στον άξονα Ζυγού – Κριού αντίστοιχα, τι συμβαίνει; Μια απλοϊκή ανάγνωση, στην οποία φτάνουν οι περισσότεροι αστρολόγοι του τσελεμεντέ είναι ότι ο γονιός που βρίσκεται στον 10ο οίκο είναι πολύ δυναμικός και καταπιεστικός ίσως και ο γονιός που βρίσκεται στον 4ου οίκο είναι υποχωρητικός και συμβιβαστικός. Εδώ χάνεται η ουσία αν απομονώσουμε σε δύο άκρα τους γονείς. Στη πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι η σχέση των γονέων όπως αποτυπώνεται από τον άξονα 4ου – 10ου οίκου είναι μια σχέση εγωισμών (Κριός) /συμβιβασμών (Ζυγός), ενστίκτου (Φωτιά) / λογικής (Αέρας). Δεν είναι ότι εγώ αντιλαμβάνομαι μόνο τον ένα γονιό δυναμικό και τον άλλο συμβιβαστικό και υποχωρητικό! Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: για να δημιουργηθούν συμβιβασμοί πρέπει να υπάρχουν δύο αρκετά δυνατά Εγώ ώστε να υπάρχουν και αντεγκλήσεις! Μπροστά σε μια τέτοια μάχη εγώ ενστικτωδώς αντιλαμβάνομαι δύο πράγματα ως ωροσκόπος Καρκίνος: (1) οι σχέσεις έχουν παρόρμηση και συγκρούσεις (παρορμητικά ζώδια), (2) εγώ πρέπει να είμαι πιο έμμεσος, υποχωρητικός και να κρατιέμαι στον εαυτό μου γιατί θα με πάρουν τα σκάγια (κατεξοχήν χαρακτηριστικά καρκίνου). Όμως το μαγικό είναι, αν αντιστρέψεις τον συλλογισμό ότι σε αυτό το πλαίσιο σχέσης των γονιών μου εγώ ήμουν προορισμένος να έρθω και να προστεθώ στην εξίσωση για να γίνω το συναισθηματικό αντιστάθμισμα (Καρκίνος, ζώδιο του νερού) για τα στραπατσαρισμένα συναισθήματα που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα του πλαισίου σχέσης που μπήκαν οι γονείς μου. Ακριβώς ίδιους συλλογισμούς μπορεί κανείς να κάνει με όλους του συνδυασμού ωροσκόπων και άξονα 4ου – 10ου οίκου.
Οι προεκτάσεις της σημασίας αυτού του άξονα δε σταματούν όμως μόνο σε αυτές τις διαπιστώσεις. Η σχέση των γονιών μου είναι το πρώτο πλαίσιο σχέσης που συναντώ και τελικά αντιγράφω. Εξ ου και πολλές φορές, θα εμπλακώ σε σχέσεις που περιλαμβάνουν μάχες εγωισμών ή με συντρόφους που θα είναι υπερβολικά επιθετικοί και θα υποχρεώνομαι να συμβιβάζομαι ή υπερβολικά λογικοί και αναποφάσιστοι. Και μπαίνοντας σε ένα καλούπι σχέσεων όπως είναι η σχέση των γονιών μου θα ξεκινήσω να διαφοροποιούμαι μεγαλώνοντας και να προχωράω σε σχέσεις που ταιριάζουν περισσότερο στη φύση μου. Επίσης η σχέση των γονιών μου, όπως αποτυπώνεται από τον άξονα 4ου – 10ου οίκου διαμορφώνει και την εικόνα που πιστεύω ότι η κοινωνία θα έχει από τις σχέσεις μου. Έτσι ίσως νιώθω ότι η κοινωνία θα επιτεθεί (Κριός) στις σχέσεις μου ή ότι οικογενειακός μου περίγυρος θεωρεί ότι οι σχέσεις είναι συμβιβασμοί (Ζυγός). Με άλλα λόγια θα πρέπει να περιπλανηθώ και να σφάλω τακτικά και να μπω σε σχέσεις που δεν μου ταιριάζουν (εξαρτώμενος απόλυτα συναισθηματικά από κάθε σύντροφο ή υψώνοντας άμυνες στα συναισθήματα μου, ως χαρακτηριστικός ωροσκόπος Καρκίνος) μέχρι να ανακαλύψω ότι ο ρόλος μου είναι να μπω σε σχέσεις που θα είναι συναισθηματικά και υλικά σίγουρες. Άλλες προεκτάσεις αυτού του άξονα: αποτελεί το όχημα για την ομαλή ή όχι ανάπτυξη του οιδιπόδειου συμπλέγματος (μαζί με άλλους παράγοντες βέβαια..), το παρελθόν που κουβαλούν οι γονείς από το οικογενειακό τους περιβάλλον και περνιέται σε εμένα, ο τρόπος που αντιμετωπίζω ευθύνες και αποφάσεις κοινωνικές και συναισθηματικές… Πρακτικά μπορούμε να μιλάμε για αυτό τον άξονα για ώρες.
Ελπίζω ως τώρα να έχει γίνει κατανοητό ότι ο άξονας 4ου – 10ου οίκου παρουσιάζει το πλαίσιο και τη δυναμική της σχέσης των γονέων και πως αυτή τελικά με επηρεάζει και με διαμορφώνει. Μένει το φλέγον ερώτημα: μαμά ή μπαμπάς και σε ποιο οίκο; Ο Howard Sasportas και η Liz Greene έχουν αναπτύξει ένα πολύ ενδιαφέρον σχήμα που το θεωρώ και πιο γόνιμο για τη συζήτηση αυτή από το να συνδέσουμε τους οίκους με θηλυκά ή αρσενικά πρόσωπα. Άλλωστε ο χάρτης αναλύεται πάντα με βάση το κοινωνικό πλαίσιο κάθε εποχής και τις αντίστοιχες δομές που επικρατούν. Προτείνουν να αποδώσουμε τον 10ο οίκο στον «Φανερό γονιό» και τον 4ο οίκο στον «κρυφό γονιό». Και επεξηγώ. Στο σχήμα που προτείνουν ο Φανερός γονιός είναι ο γονιός με τον οποίο το παιδί έχει μεγαλύτερη εμπλοκή και επικοινωνία στα χρόνια που μεγαλώνει από τη παιδική έως την νεανική ηλικία. Είναι ο γονιός που το παρουσιάζει και το εισάγει στην κοινωνία, που επεξηγεί τη λειτουργία του κόσμου, των δομών και της κοινωνίας (με όλες τις απαιτήσεις, τα δεδομένα τους περιορισμούς και τις διεξόδους της) και διαμορφώνει πιο έντονα την εικόνα του ατόμου για τον κόσμο εκεί έξω. Ο Κρυφός γονιός είναι αυτός που θέτει τις βάσεις, υλικές και συναισθηματικές, για να προστατευτεί και να διατηρηθεί η δομή της οικογένειας. Είναι συνήθως αυτός από τον οποίο η οικογένεια εξαρτάται οικονομικά ή αποτελεί το συναισθηματικό της στήριγμα όταν εμφανίζονται οι δυσκολίες. Οπότε αυτό που έχουμε να αναρωτηθούμε κοιτώντας κάθε χάρτη είναι: ποιος είναι ο γονιός που είναι πιο κοντά στο παιδί και διαμορφώνει την εικόνα του για τον κόσμο και ποιος γονιός στηρίζει κυρίως την οικογένεια και είναι τρόπον τινά ο αφανής ήρωας ο οποίος παίρνει όμως όλες τις ουσιαστικές αποφάσεις για την προστασία της οικογένειας. Προφανώς σε διαφορετικές εποχές που οι οικογενειακές δομές ήταν πιο παραδοσιακές, ο κρυφός γονιός που φαίνεται στο 4ο οίκο είναι ο πατέρας και ο φανερός είναι η μητέρα που φαίνεται στο 10ο. Όμως πλέον έχουμε μεγάλη ποικιλία δομών. Σε μια οικογένεια που η μητέρα είναι ο γονιός που εργάζεται και στηρίζει και ο πατέρας μεγαλώνει το παιδί, τότε οι οίκοι αντιστρέφονται. Σε μια μονογονεϊκή οικογένεια ένας γονιός προσπαθεί να παίξει και τους δύο ρόλους ή ένας παππούς ή μια γιαγιά παίζουν το ρόλο του άλλου γονέα. Όμως, όταν και οι δύο γονείς δουλεύουν και δεν τους βλέπει το παιδί τι γίνεται; Και τι γίνεται για τα ορφανά παιδιά; Ή για ένα γονιό που πεθαίνει;
Νομίζω, και αυτό είναι μια προσωπική άποψη, ότι πέρα από όλα τα θεωρητικά σχήματα που αναλύσαμε πιο πάνω, τελικά το ίδιο το άτομο καταλήγει σε μια επιλογή. Εκείνο τοποθετεί τον κάθε γονιό στο σημείο του χάρτη του που έχει ανάγκη (έστω και υποσυνείδητα) να τον τοποθετήσει. Υπάρχει κάτι στην ψυχολογία των ανθρώπων και στους νόμους της ζωής που μας διαφεύγει και έχει τη τάση να τοποθετεί σε κάθε χάρτη και σε κάθε ζωή τα κομμάτια του παζλ στα σημεία που πρέπει να βρίσκονται.
Τελικά νομίζω ότι το πιο σημαντικό για να ξεμπερδευτείς είναι να πάψεις να στηρίζεσαι σε βιβλία και απόψεις άλλων για τους χάρτες, και ειδικά το δικό σου χάρτη. Άσε το ένστικτο σου να σε οδηγήσει σε αυτό που θεωρείς ότι ταιριάζει στην εικόνα τη ζωής που κουβαλάς. Με το χέρι στη καρδιά και χωρίς καμία δεύτερη σκέψη ποιος θεωρείς ότι είναι ο γονιός που επηρέασε περισσότερο την εικόνα σου για τον κόσμο και τη κοινωνία και τη σχέση σου με τα «πρέπει», τους ρόλους, την κατεύθυνση ζωής. Αυτός είναι στο 10ο ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ό, τι κι αν λένε οι αστρολογικοί τσελεμεντέδες. Ποιος είναι ο γονιός που ήταν πιο μακριά, που αποτελεί μυστήριο για εσένα, που η εικόνα του και μόνο σήμαινε προστασία και παρελθόν και ρίζες. Αυτός είναι στο 4ο ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.
 
Ελπίζω να σου έδωσα μια διαφορετική προοπτική στο θέμα.