.εγω δυο φιλες απο την δευτερα δημοτικου...καποτε ειχαμε τσακωθει..για μεγαλο χρονικο διαστημα.....ποτε και τιποτα..απο ολα οσα τους ειχα εμπιστευθει....δεν τα ειπαν σε κανεναν..!και για μενα αυτο ειναι η πιο σιγουρη δοκιμασια...μια φιλιας για το αν αξιζει....
απλα..αυτο που με στενοχωρει..ειναι οτι με τις φιλες μου..δεν βγαινουμε πια...καθολου συχνα!μιλαμε συνεχως στο τηλεφωνο...και βρισκομαστε που και που...αυτο συμβαινει γιατι ολες εχουμε γκομενο....και μενουμε μαζι..και δεν κουνιεται καμια μας..(αλλα και οι γκομενοι μας το ιδιο κανουν)και γιατι εκτος απο μενα που δουλευω...οι αλλες δυο παλευουν να τελειωσουν τη σχολη τους φετος και δεν δουλευουν οποτε δεν υπαρχουν χρηματα...οποτε δεν υπαρχει και ορεξη....παλια στα 17 μας..και με 5 ευρω βγαιναμε και περναμε 040...για να γυρυσουμε σπιτια μας 7 το πρωι και δεν μας ενοιαζε τιποτα..τωρα....αυτο ειναι πολυ μακρια...και εγω τις εχω αναγκη....αισθανομαι αρκετες φορες μονη....βλεπω..το sex and the city(οσο γελοιο και αν ειναι το παραδειγμα μου)και τις ζηλευω..οχι για τα χρηματα τους..αλλα γιατι οτι και να γινει θα βρεθουν γιατι ειναι το πιο συμαντικο για αυτες οι φιλιας τους..ειναι η οικογενεια τους..και στενοχωριεμαι που το εχω χασει αυτο....και φταιω και εγω...
καθε φορα βρισκομαστε και λεμε ποσο τραγικες ειμαστε.....αλλα ειναι σαν να μας εχουν υπνωτισει....δεν κουνιομαστε ρε παιδι μου..ενω το θελουμε....υπαρχουν τοσα στο μυαλο μας...
εγω ειμαι κουρασμενη απο μια πολυχρονη σχεση και προσπαθω να βαλω μυαλο σε αυτον που αγαπω...
η φιλη μου η ζυγος.. ειχε μια οικογενειακη απωλεια..πριν 2 χρονια και δεν το εχει ξεπερασει εντελως..δεν εχει καθολου λεφτα..εξαρταται οικομικα απο τον φιλο της..(ιχθεις)ο οποιος..δεν λεω την λατρευει...αλλα δεν νομιζω οτι της κανει..καλο..που δεν την πιεζει..να δουλεψει....
και η αλλη φιλη μου τελειωνει την σχολη της....ειναι πολυ ερωτευμενη με τον κολλητο μου...τσακωνονται ασταματητα γιατι ειναι και οι δυο κριοι..και ζηλευουν ο ενας τον αλλο...σε κουραστικο βαθμο..και δεν θελει να βγαινει..γιατι δεν εχει λεφτα να ψωνησει ρουχα και εχει παχυνει..και δεν γουσταρει να κανει τιποτα...
και εγω....βλεπω στο mega το κανταφη και ειμαι μονη μου σπιτι μου...και δεν ξερω καν αν με ενδιαφερει πραγματικα αυτο που βλεπω..αν με νοιαζει πλεον τι γινεται εκει..εξω..!δεν αισθανομαι οτι εχω καταθλυψη...αισθανομαι ομως απογοητευση και αχαριστια.....
ρε μπας και πρεπει να πας στην αφρικη που μενει ο θειος και να κανω ζωαρα??????
υπάρχει και κάτι άλλο που το συνειδητοποίησα πριν μερικούς μήνες απο ανάλογες εμπειρίες: είναι πολύ σημαντικό από άτομα που τα έχουμε πολύ ψηλά και τα θεωρούμε πολύ καλούς φίλους να μας το δείχνουν που και που γιατι μπορεί εμείς να τους έχουμε προτεραιότητα αλλά όχι εκείνοι...και καταλαβα ότι είναι καλό να βλέπουμε εξ αρχής ή στη πορέια τουλάχιστον αν είμαστε τελικά προτεραιότητα κάποιων όχι μόνο στα λόγια αλλά και στις πράξεις....εντάξει δε λεω η φιλία είναι εξαιρετικής σημασίας για τους τοξότες και ενίοτε προσδοκούμε να μας φέρονται οι άλλοι δηλαδή οι φίλοι μας με το ίδιο νοιάξιμο..και εκεί την πατάμε γιατι έχουμε προσδοκίες και περιμένουμε από τους άλλους πράγματα που τελικά δεν τα κάνουν..για αυτο είναι σημαντικό να ξέρουμε αν οι άνθρωποι που έχουμε βάλει σε πρώτη προτεραιότητα μας έχουν και εκείνοι το ίδιο..σε αυτη τη φάση είμαι και έχω αρχίσει να αραιώνω με κάποιος και να θέτω σε πρώτο πλάνο τον εαυτό μου και όχι πια τους άλλους...
Οταν εμαθα να λεω ΟΧΙ τοτε απελευθερωθηκα,στην αρχη στενοχωριομουν ομως σημερα αισθανομαι οτι εβαλα το εαυτο μου για μια φορα προτεραιοτητα,φροντισα και νταντεψα τον εαυτο μου ,και πηρα στα σοβαρα τις δικες μου αναγκες και οχι των αλλαων.
Διαβαζω αυτα που γραφεις και καταλαβαινω οτι εχεις φοβο απωλειας.ξερεις οτι αν αρχισεις να διεκδικεις χωρο στην ζωη των αλλων (τον χςρο και χρονο που σου αξιζει ως φιλη)τοτε μπορει να συνηδητοποιησεις οτι δεν ειναι διατεθιμενοι να στο δωσουν ...
Οποτε τι γινετε μετα ?
συνεχιζεις να τρεχεις στα δικα τους προβληματα ενω αυτοι οχι?(τα δικα τους προβληματα ειναι πιο σημαντικα απο τα δικα σου?)
Η΄τους βγαζεις απο την ζωη σου ?
ειτε το ενα διαλεξεις(κανεις στρουθοκαθηλισμο,αποφυγη πραγματικοτητας) ειτε το αλλο (επιλογη να διαγραψεις καποιον απο την ζωη σου) ειναι πολυ δυσκολο και επωδυνο...
τουλαχιστον ομως στην δευτερη επιλογη δεν λες ψεματα στον εαυτο σου
It s up to you girl...
το θεμα ειναι....αυτοι ποτε θα θελησουν να με παρουν τηλεφωνο?ποτε θα θελησουν να με δουν?ποτε θα κανουν την ιδια υπομονη που εκανα και εγω για αυτους..?και ποτε θα συγχωρησουν τα λαθη που τους συγχωρεσα εγω?
βεβαια να σου πω....μεσα απο ολο αυτο που ειπες..με εκανες να αισθανθω κατι...που το αισθανομαι πολυ καιρο απλα το εβγαλες εντονα απο μεσα μου...το παραπονο να μην σε καταλαβαινουν..να ειναι μερικες φορες οι αλλοι τοοοοοοοοοοοοοοοοσο μεγαλα παρτακια...και να μην το καταλαβαινουν(γιατι υπαρχουν και αυτοι που θεωρουν οτι ειναι ολα νορμαλ)ναι..!αυτο το συναισθημα νιωθω τωρα..μια απογοητευση!ξερεις ποσο ασχημο ειναι..να θες να παρεις καποιον τηελφωνο να συζητησεις..και οχι επειδη εχεις κανει λαθος..απλα επειδη θες να εχεις ξεκαθαρη σταση..και να σου λεει....φαιη οοοχι τωρα,θα σε παρω μολις τελειωσω απο εδω!και να περιμενεις...να περιμενεις....και να μην σε παρει ποτε...!αλλα τον ξαναπερνεις την επομενη....δεν εχεις ντροπες τον ξερεις πολλα χρονια..(ειτε ειναι γκομενος ειτε φιλος)και η απαντηση του ειναι..ρε ειχε παει αργα τι να σε επερνα...5 το πρωι(αλλα εσυ του ειπες...ΠΑΡΕ ΟΤΙ ΩΡΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ)αλλα ξερεις οτι δεν το κανει επιτηδες...οτι δεν ειναι πως δεν σε αγαπα..αλλα οτι ειναι απλα χεστης..και εχει τοσα πολλα στο μυαλο του..και ειναι το φοβισμενος συναισθηματικα...που στο τελος παντα τον συγχωρεις....αλλα συνεχιζει να ειναι στο κοσμο του..τι κανεις τοτε?πως ξυπνας πρωτα η ιδια και μετα τον αλλο?
,ετσι και εγω παλιοτερα στενοχωριομουν πολυ οταν οι φιλες μου τηλ για να βγουμε μονο οταν ο γκομενος τους ειχε κατι αλλο κανει η βαριοταν(αρα δεν θελανε να μαθουν τι κανω εγω,η΄να περασουμε καλα και να γελασουμε οπως καναμε παλια απλα θελαν να μην κατσουν σπιτι μονες τους)
β)μου τηλεφωνουσαν παντα τελευταια στιγμη για να παμε καπου(για τους λογους που εξηγησα παραπανω) γιατι θεωρουσαν δεδομενο οτι θα ερθω και φυσικα ειχαν λογους να το πιστευουν αφου το εκανα, παρατουσα γκομενο και ετρεχα γιατι γκομενους βρισκεις πολλους ενω φιλους οχι και η φιλια ειναι ιερη και αλλα τετοια τοξοτισια...
Σημερα λοιπον στα 29 δεν αλλαζω το προγραμμα για κανεναν(εκτος αν συντρεχει σοβαρος λογος)..και δινω στον καθενα οτι αξιζει,καποιοΙ απλα υπαρχουν στην ζωη μου ακομα καποιοι φαγαν Χ.
Εχω συνηδητοποιησει οτι την φιλια μαλλον ειναι κατι υποκειμενικο,ο καθενας στο μυαλο του εχει κατι διαφορετικο,και δυστυχως οσο μεγαλωνεις τοσο γινετε και πιο δυσκολο γιατι καποιοι παντρευονται και ξεκιναν τις Κυριακατικες επισκεψεις στα πεθερικα οι τους κουμπαρους,πληρωνουν δανεια για το σπιτι αρα δεν μπορουν ακολουθησουν ,κανουν παιδι κτλ κτλ
Το γεγονος οτι στην Ελλαδα στηριζομαστε και ψυχολογικα και οικονομικα παντα στην οικογενεια μας,δεν απογαλακτιζομαστε ποτε,οποτε δεν επενδυουμε ουσιαστικα στους φιλους .Στο sex and the city οι φιλες δεν εχουν τον μπαμπα τους να τους πληρωνει το νοικι οταν ξεμενουν απο λεφτα,δεν λενε στην μαμα τους για τα γκομενικα τους,και οταν κανουν παιδι δεν το κανουν πασα στην αδερφη τους για baby sitting.πολλους απο τους παραπανω ρολους θα τους επερναν οι φιλοι αλλα ειμαστε στην Ελλαδα και δεν ειμαστε σεναριο ταινιας η΄τηλεοπτικης σειρας ...
But I cant help but wonder ...does moovies imitate life or is it the other way around?
αν αυτό που θες πραγματικά είναι να λιώσεις έξω με τους φίλους ή έστω κ με το μογγολογκόμενο κάνε το, αν θες πραγματικά να λιώσεις μόνο μέσα με το μογγολογκόμενο κάνε αυτό! (αλλά για τη mother να βρίσκεις χρόνο).. και κάτι τελευταίο αν δεν είναι εσύ ευχαριστημένη με τον τρόπο που ζεις, πώς θα κάνεις τους γύρω σου?
εγώ καμιά φορά φοβάμαι μην ξυπνήσω στα 40 και πάρω τους τοίχους σβάρνα κεφαλοκοπανιόμενη!
αυτα
και για να μην παρεξηγηθώ... τπτ δεν έχω κατά του γάμου, ούτε κατά της συμβίωσης... αλλά ρε γμτ έχετε χρόνια να τα φάτε (και να τα φάμε) όλα αυτά κ με το κουτάλι κ με το ζόρι ή και όχι..
τουλάχιστον βγείτε σα ζευγάρια ή επιτραπέζια κ πίτσες στο σπίτι...