Αλεό φίλτατοι αστροπεριήγητες.
Τι κάνετε;
Πώς είναι η ζωή σας τώρα που ο ουρανός κριαρίζεται;;;;Ζείτε ή είστε με μια χούφτα ψυχοφάρμακα προκειμένου να τη βγάλετε καθαρή;
Θέλω την άποψη σας για αυτή τη διέλευση; Πως επηρέασε εσάς τους ίδιους και τον περίγυρό σας; Είδατε κάποια αλλαγή;
Αυτό που παρατήρησα έντονα είναι μια γενικότερη κρισάρα στις σχέσεις.....Σχέσεις καλές ξαφνικά να λήγουν με αφορμή τα ψυχολογικά του Κριού (ανεξαρτησία, ελευθερία, φοβία δέσμευσης κ.α τέτοια κουραφέξαλα). Ενας προβληματισμός άνευ προηγουμένου και μια ετοιμότητα να γίνουν όλα στάχτη και burberrys....
Αλλά και πάλι ρε γαμώτο δε με πείθει ο κριαροουρανός....
Αλλη μια δικαιολογία για τους δειλούς, βολεψάκηδες και φυγόπονους ανθρώπους που στο βασικό ερώτημα της ζωής "Fly or fight" αποδειχθήκανε λίγοι....Αμα είσαι ικανός να αγαπήσεις και να αγαπηθείς τι Ουρανός και μαλακίες...!!!...Το σύμπαν να καεί δεν αφήνεις τον άλλον να σου φύγει....
Απογοήτευση!Οχι τίποτα άλλο, αλλά αν και τα ζευγάρια που ταιριάζουνε και έχουν καλή μαγιά τα σπάνε τότε οι υπόλοιπες σχέσεις τι θα έπρεπε να κάνουνε;;;;
Where is the love gone? Οεοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
Τι πάθαμε; Γιατί γίναμε τόσο ρομπότ; Γιατί κλειστήκαμε έτσι;
Και τώρα με τον Ουρανό τι θα γίνουμε πάλι εφηβάκια να κάνουμε ό,τι μαλακία μας έρθει μόνο και μόνο για να πούμε ότι επαναστατήσαμε;
Πφφφφφφφφφφφφφ.....με αγανακτεί το ό,τι οι σχέσεις των ανθρώπων όσες διελεύσεις και να πραγματοποιηθούν πάντα το ίδιο προβληματικές θα είναι...
Κάπου εκεί στα 16 φανταζόμουνα πως θα ήταν οι σχέσεις μου στα 22....Οταν πάτησα τα 22 συνειδητοποίησα ότι τελικά μπορείς να πέσεις πολύ έξω στις εκτιμήσεις, αλλά εξακολουθήσα να ελπίζω....Μετά τα 22 φανταζόμουνα πώς θα είναι η ζωή μου όσο οδεύω στα 30....και κάπου στα ενδιάμεσα σήμερις διαπιστώνω οτι η ζωή μου και οι άνθρωποι τριγύρω μου είναι κολλημένα κάπου εκεί στα 16, μια περίδο που ήθελα τόσο πολύ να προσπεράσω (ναι για έναν ωροσκόπο αιγόκερω η εφηβεία είναι ξενέρωμα).
Περίμενα ωριμότητα, μεστά συναισθήματα, αυτογνωσία, σοφία, εμπειρία από τους ανθρώπους και το μόνο που βλέπω γύρω μου είναι μια ατελείωτη εφηβείααααα.....
Και ερωτώ αγαπητοί μου: "Πότε επιτέλους θα φτάσουμε στην απλότητα της ωριμότητας;"
xoxo Matta girl!
σοβαρα τωρα...με το ζορι δε γινεται τιποτα.Στις ανθρωπινες σχεσεις τιποτα δεν ειναι υποχρεωτικο για μενα..τα συναισθηματα προκυπτουν,δε τα εκβιαζεις...η επικοινωνια ειτε υπαρχει απο την αρχη ή καθολου...και φυσικα τιποτα δεν ειναι δεδομενο...μα απολυτως τιποτα-εφοσον εχουμε να κανουμε με ανθρωπινη φυση.
τα ψευτικα,τα επιφανειακα δε κρατανε για παντα-ουτε καν για πολυ μη σου πω, αν δεν υπαρχει και γαϊδουρινη υπομονη...μερικοι νομιζουν πως τα καστρα στην αμμο εχουν και γερα θεμελια τυπου "κατσε να κανω εγω τη δουλεια μου τωρα και βλεπουμε!Αμα δεσει η δουλεια τωρα,δυσκολα λυνεται στη πορεια...ασε που μεχρι τοτε θα τα εχω κανει εγω οπως θελω.."
Και μετα,μια μερα ετσι στα ξαφνικα...ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΜΜ!Τους πεφτει η κεραμιδα στο κεφαλι γιατι δεν ειχαν φανταστει....λεει...και ψαχνουν Ουρανους,Κρονους και λοιπους συγγενεις να δικαιολογησουν/βοηθησουν κατασταση...
Το προβλημα ειναι πως ο καθενας κοιταει τη παρτη του ακομα και μεσα σε μια σχεση σε τετοιο αρρωστημενο βαθμο,που απορω τι την ηθελαν τη συντροφικοτητα εξαρχης-οχι οτι δε βολευει σε πολλα,αλιμονο!
και μετα ερχονται οι ατακες "Μα πως μπορεσε?τι σκεφτοταν?δεν ειχα φανταστει οτι υπηρχε θεμα...δε του φαινοταν πως θα μπορουσε να δωσει ενα τελος και να φυγει...κλπ κλπ"
και το πιο μλκομπουκωμενο,βοωειδες πλασμα σε αυτον τον πλανητη ΚΑΠΟΤΕ ξυπναει...και αμολαει το αστροπελεκι του και μην ειδατε τον Παναη...εχει σαφεστατα τη μιση ευθυνη για ο,τι εχει συμβει,απλα ηθελε τον χρονο του να ξυπνησει...
οπότε καλα να ειμαστε...μυαλο να υπαρχει μεσα στο κεφαλι και βλεποντας και κανοντας...οι ανθρωπινες σχεσεις θελουν αυθεντικοτητα,να ειμαστε οι εαυτοι μας...γιατι οι περισσοτεροι παιζουν εναν ρολο και εκει ξεκιναει το μεγαλυτερο μπλεξιμο...
κατανοείς ότι ο καθένας το βλέπει από τη σκοπιά του γιατί προεξοφλείς το
αποτέλεσμα της αναζήτησής σου με βάση τα βιώματα του «κολληταριού» σου??Άλλος
άνθρωπος, άλλος χαρακτήρας, άλλες ανάγκες, άλλες επιλογές?.. Όσο για
τον πήχη? τον ρίχνουμε όταν προδίδουμε την καρδιά μας και τον αυτοσεβασμό μας?
όταν λοιπόν η σχέση όχι μόνο δεν εξελίσσεται αλλά αλλοτριώνει το ζευγάρι
πιστεύω ότι είναι πιο υγιές και για τους δύο να δοθεί τέλος?
οι πολύ καλές σχέσεις είναι ελάχιστες...και το κυριότερο θέλουν σκληρή 'δουλειά' και επικοινωνία ... δυστυχώς, αυτό το μαθαίνουμε μεγαλώνοντας και πάιζει να έχουμε χάσει σημαντικούς ανθρώπους από κοντά μας. Ακόμα, το timing παίζει - μην σου πώ - τον σημαντικότερο ρόλο.... Η Δημιουργία και Η Διατήρηση μιας σχέσης είναι κάτι το πολυπλευρο
προφανώς, οι φίλοι σου είχαν ΄κενά' ... μπορεί να τους ξανάρθει, δεν ξέρεις ...
Μην τα ισοπεδώνεις όλα ....Μέσα σου κυρίως -
Δεν ξέρω! Απλά στεναχωρήθηκα για το χωρισμό κολληταριού και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου.....
Είναι από αυτές τις μέρες που χάνω κάθε συμπόνοια για το ανθρώπινο γένος και βλέπω τους συνανθρώπους μου σαν αντικείμενα. Θα μου πείτε "Είσαι ακραία..."...Μπορεί. Βαρέθηκα πραγματικά τη μιζέρια....γιατί αυτό βλέπω στις σχέσεις των ανθρώπων γύρω μου....Ακόμη και οι λιγοστές σχέσεις που μου έδιναν κουράγιο και ελπίδα ότι ΥΠΑΡΧΕΙ αυτό που ψάχνω, πλέον εξανεμίζεται....Τόσο απλά και ξαφνικά βγαίνουν όλα τα σχεσοφοβικά, όλη η παράνοια και ισοπεδώνονται.
Λυπηρό, πολύ λυπηρό βρε παιδιά....Και δε μιλάω για σχέσεις 20ετίας αλλά για 3ετίας....Τόσο έχει κατέβει ο πήχης! Πλέον δε φτάνεις ούτε στα 7 χρόνια φαγούρας....
επιτέλους θα φτάσουμε στην απλότητα της ωριμότητας;"?Μάλλον μετά από
πολλαααααααααααά.... πολλά παθήματα και μόνο όταν γίνουνε ?μαθήματα. ΥΣ: πάντοτε
θα υπάρχουν οι τυχεροί, οι βραδυφλεγείς και να μην ξεχνιόμαστε ?οι ανεπίδεχτοι
μαθήσεως
απλά πονάει...........................
xoxo
xoxo