Η μοναξιά της μεγαλούπολης.

     Όλα τρέχουν γύρω σου κι εσύ προσαρμόζεσαι στο ρυθμό τους αλλά είναι πολύ γρήγορος για να προλάβεις να ακούσεις τις ανάγκες σου, τα συναισθήματα σου. Πόσο μάλλον να ασχοληθείς μαζί τους όσο θα ήθελες. Και μένεις μόνος. Ποτέ κενός, μα μόνος.

Η μοναξιά του καλλιτέχνη.

      Σαν σφουγγάρι ρουφάει όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα και τα αναμειγνύει  με όσα κράταγε από παιδί. Κι αυτό το μείγμα καλείται να το επικοινωνήσει γιατί έχει μήνυμα να μεταφέρει, κι αυτό το μήνυμα πρέπει να φτάσει μέχρι κάτω, στο κοινό. Μέσα από τα δικά του μάτια. Με έναν άλλο τρόπο, διαφορετικό.

Η μοναξιά του ανθρώπου.

     Ξυπνάει το πρωί, φτιάχνει ένα καφέ και κοιτάζει από το παράθυρο του τα καΐκια να φεύγουν. Πηγαίνει για περίπατο και αισθάνεται τον ήλιο και τον αέρα να τον αγκαλιάζουν, τσιμπάει κάτι γρήγορο στο δρόμο και αρχίζει να μπλέκεται στο πλήθος μέχρι να πει την πρώτη «καλημέρα».

     Ένα ζευγάρι χωρίζει. Ο πόνος της στιγμής είναι μεγάλος, νιώθεις την απουσία του άλλου σαν ένα φορτίο που δεν θα βγάλεις ποτέ από πάνω σου. Φοβάσαι να μείνεις μόνος. Η επόμενη αγκαλιά είναι πάντα εκεί κι εσύ έτοιμος να μεθύσεις μαζί της για να ξεχάσεις. Κι έτσι πατώντας παύση, μαζί με τον άλλο ξεχνάς κι εσένα. Αν όμως δεν προδώσεις την αγάπη σου θα μπορείς να τη ζεις παράλληλα με αυτό τον κόσμο, σε έναν άλλο που έφτιαξες εσύ.

     Στα διαλείμματα του σχολείου κάθεσαι παράμερα και κοιτάζεις τα άλλα παιδάκια να παίζουν. Εκείνα φορούν τα καινούργια παπούτσια που είναι τώρα στη μόδα και είδαν στο σινεμά τη νέα ταινία που πρωταγωνιστεί ο Σάκης Ρουβάς αλλά εσύ σκεφτόσουν πως  ο μπαμπάς σου φεύγει από το σπίτι και ίσως να μην τον ξαναδείς. Ίσως φταις εσύ που  τσακώθηκε με τη μαμά και μάλλον δεν σας αγαπάει.

     Η μέρα ήταν κουραστική. Το μόνο που θέλεις είναι να κάνεις ένα μπάνιο και να κοιμηθείς. Βάζεις ωστόσο ένα ποτό και αφουγκράζεσαι την κίνηση της νύχτας. Ανοίγεις msn και όπως πάντα είναι εκεί κάποιοι φίλοι έτοιμοι να σκοτώσουν την ώρα τους μαζί σου. Μα εσύ δεν έχεις ώρα για άλλους… εδώ δεν έχεις για σένα. Συζητάτε την καθημερινότητα σας, πλένεις το σώμα σου και ξαπλώνεις. Οι σκέψεις σου έχουν διάθεση για κουβέντα, τις καληνυχτίζεις κι αυτές ξέροντας πως και το επόμενο πρωί ακόμα εκεί θα είναι.

Κι αύριο το πρωί, πάλι εδώ θα είμαστε… ο καθένας μόνος. Ποτέ κενός, μα μόνος.

Καληνύχτα.