Δεν ξερω αν θα με καταλαβει κανεις,ουτε αν φταινε τα αστρα,αλλα εχω φτασει στα ορια της ψυχικης μου αντοχης... εχω αδειασει,δεν εχω πια κουραγιο για τιποτα,ειμαι ενα βημα πριν την τρελλα η την αυτοκτονια,κ πιστεψτεμε αν δεν ειχα 2 παιδια πιθανον κ να το ειχα κανει....απο το 2000 παλευω με τα προβληματα που ανετρεψαν ολη μας την ζωη,αλλα πιστεψτε με τιποτα δεν πηγε καλα...κ τωρα που ειμαστε ενα βημα πριν την Αργεντινη,εσπασα....δεν την παλευω αλλο....κουραστικα να κλαιω...να μην τρωω...εχω να κοιμηθω πανω απο ενα μηνα...δεν βλεπω να την παλευω για πολυ ακομα.....