Πέρασαν 6 μήνες απο τότε.Εξι εφιαλτικοί μήνες που με έφεραν στα όρια μου δεν εχω καταφέρει να συνέλθω ακόμα.Τα γεγονότα με ξεπερνάνε.Πονάω.Δεν περιγράφεται η αντάρα που κλείνω μέσα μου.Και ναι,σ'αγαπάω,΄σ'αγαπάω ακόμα.

Ολα αυτά που έγιναν κ με πλήγωσαν δεν στάθηκαν ικανά να σβήσουν οσα νιώθω για σένα.Με βοήθησαν να καταλάβω οτι ο μόνος δρόμος που υπάρχει για μένα ειναι αυτος που θα με οδηγήσει πιο μακριά σου.Δεν μας δένει τίποτα αγάπη μου, ολες οι γέφυρες κόπηκαν δεν μας ενώνει τίποτα πια μονο 7 χρόνια απ' το παρελθόν μας.Ναι, είναι κ η αγάπη μου να στέκει πεισμάτάρα κ ανεξάρτητη απ' τον χρόνο κ τον τροπο που μου φέρθηκες που ομως δεν εχει την δύναμη να μας φέρει κοντα.Οχι πια...

Αντιο λοιπόν ματάκια μου,αγαπημένο,τρυφερό μου λάθος δεν μετανιώνω,να'σαι πάντα καλα μονο να μου επιτρέψεις καρδούλα μου για μια φορά εγω να'μαι καλύτερα! Τιποτα εγωιστικό...απλως αγαπάκι μου δεν γίνεται χειρότερα! Θεμα ισορροπιών ή επιβίωσης;διάλεξε...