και τωρα που εσβησαν τα φωτα ....που τελειωσε και η παρασταση...και τυπικα....οσο κ αν τα φωτα τρεμοπαιζαν χρονια οσο και αν η παρασταση εκανε κοιλια...χρονια..αυτη τη στιγμη του τελους ακομα κ αν εγω η ιδια την ειχα αναγκη απεγνωσμενα...ζω μια μκρη κηδεια...τα ονειρα ,οι εικονες,η προοπτικη,η ασφαλεια που προσδοκουσα,η αγαπη που δεν θα τελειωνε...η θαλπωρη που αποζητω....ξαφνιαστηκα με μενα...εκλαψα..πολυ...μεσα απο την ψυχη μου.